Νυχτερινό Σχολείο 2: Κληρονομιά

[ 15 ] πρόσεξε ότι την κοιτούσε ανήσυχος. Η μηχανή του αυτοκινή­ του ήταν αναμμένη και γουργούριζε σαν τίγρη που είχε εντο­ πίσει το θήραμά της. Η κοπέλα έκανε διστακτικά ένα βήμα για ν’ απομακρυνθεί από κοντά του και τότε εκείνος άπλωσε το χέρι δείχνοντάς της το αυτοκίνητο. Της μίλησε γρήγορα, χωρίς να βάλει ούτε ένα κόμμα. «Άλι με λένε Ρατζ Πάτελ είμαι ο μπαμπάς της Ρέιτσελ μ’ έστειλε η Ιζαμπέλ να σε πάρω σε παρακαλώ μπες στο αυτοκί­ νητο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα». Η Άλι πάγωσε. Η Ρέιτσελ ήταν μία από τις καλύτερές της φίλες. Η Ιζαμπέλ ήταν η διευθύντρια της Κιμμέριας Ακαδη­ μίας. Αν ο άνθρωπος αυτός της έλεγε την αλήθεια, η Άλι θα ήταν ασφαλής κοντά του. Έπρεπε να πάρει την απόφασή της μέσα σε κλάσματα δευ­ τερολέπτου, οπότε έψαξε να βρει κάποιο σημάδι. Μια οποια­ δήποτε ένδειξη ότι ο άνθρωπος αυτός της έλεγε την αλήθεια. Το απλωμένο του χέρι ήταν σταθερό· τα μάτια του ήταν ίδια με της Ρέιτσελ. «Δε θα ήθελες να σε πιάσουν εκείνοι οι τύποι εκεί πέρα, Άλι» της είπε. «Σε παρακαλώ, μπες στο αυτοκίνητο». Κάτι στη φωνή του την έκανε να τον πιστέψει. Λες και είχε ακούσει κάποιες μαγικές λέξεις που έθεσαν σε λειτουργία τ’ αντανακλαστικά της, η Άλι χίμηξε προς το αυτοκίνητο, πιά­ στηκε από το πόμολο της πόρτας του συνοδηγού και πήδησε μέσα. Είχε απλώσει το χέρι για να φτάσει τη ζώνη ασφαλείας, όταν το αυτοκίνητο ξεκίνησε. Μέχρι ν’ ακουστεί το κλικ από το κούμπωμα της ζώνης, έτρεχαν ήδη με εκατό χιλιόμετρα την ώρα.