Νυχτερινό Σχολείο 2: Κληρονομιά
[ 11 ] Τα οποία όμως ηχούσαν κοφτά στον δροσερό νυχτερινό αέρα. Ακούγοντάς τα να πλησιάζουν στην κρυψώνα της, η Άλι ένιωσε να της σηκώνεται η τρίχα. Ο χτύπος της καρδιάς της σφυροκοπούσε τ’ αυτιά της. Οι παλάμες της ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα. Ηρέμησε , σκέφτηκε λυσσαλέα. Ηρέμησε . Εφάρμοσε τις τεχνικές αναπνοής που της είχε μάθει ο Κάρ τερ το καλοκαίρι – εστιάζοντας την προσοχή της σ’ έναν αργό ρυθμό εισπνοής και εκπνοής, μπορούσε ν’ αποτρέψει τις κρί σεις πανικού που την έπιαναν και ήταν ανεξέλεγκτες. Τρεις εισπνοές, δύο εκπνοές. «Πού την είδες τελευταία φορά;» Η χαμηλή, απειλητική φωνή αιωρήθηκε πάνω απ’ το κεφάλι της, ενώ εκείνη ανάσαι νε σιγανά. «Κάνα δυο δρόμους πιο πίσω» αποκρίθηκε η φωνή του πρώτου άντρα. Η Άλι άκουσε το θρόισμα του μπουφάν του, όπως σήκωσε το χέρι του για να δείξει. «Μάλλον θα έστριψε κάπου ή θα χώθηκε σε κανέναν κήπο. Πάμε προς τα πίσω. Να κοιτάς και πίσω από τους κάδους – δεν είναι μεγαλόσωμη. Την παίρνει να κρυφτεί κι εκεί». Αναστένα ξε. «Ο Ναθάνιελ θα δυσαρεστηθεί αν τη χάσουμε. Τον άκουσες και μόνος σου. Ας προσπαθήσουμε να τη βρούμε, εντάξει;» «Είναι γρήγορη σαν τον διάολο» είπε νευρικά ο πρώτος. «Ναι, αλλά αυτό το ξέραμε από πριν. Εσύ πήγαινε από αυτή τη μεριά. Εγώ από κείνη». Τα βήματά τους απομακρύνθηκαν. Η Άλι δε σάλεψε καθό λου, ώσπου γύρω της απλώθηκε απόλυτη ησυχία. Ακόμα και τότε, όμως, πρώτα μέτρησε μέχρι το πενήντα και μετά βγήκε, προσεκτικά, από την κρυψώνα της. Σηκώθηκε όρθια και κρύ φτηκε ανάμεσα στα αυτοκίνητα, κοιτάζοντας όσο μακρύτερα μπορούσε και προς τις δύο κατευθύνσεις.
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=