Νυχτερινό Σχολείο 2: Κληρονομιά

[ 20 ] «Τα λέμε, Σέρινταν» της είπε κινώντας για την έξοδο του πάρκου. «Μην αφήσεις τα μπάσταρδα πλουσιόπαιδα να σε στενοχωρήσουν». Ο Μαρκ δε βιάστηκε να τον ακολουθήσει. «Αν θες στ’ αλήθεια να μου γράφεις, Άλι» της είπε ύστερα από μια μακρόσυρτη στιγμή «είναι τέλεια ιδέα». «Θα σου γράφω» του υποσχέθηκε εκείνη αποφασισμένη να το κάνει. Τότε ο Μαρκ γύρισε κι έτρεξε ξοπίσω από τον φίλο του. Για λίγο, τους άκουγε να κουβεντιάζουν και να γελάνε από από­ σταση. Όταν ο ήχος των φωνών τους έσβησε, η Άλι κατέβηκε από την τσουλήθρα, μάζεψε όλα τα άδεια κουτάκια μηλίτη και τα πέταξε στον σκουπιδοτενεκέ. Κι έπειτα φόρεσε τη σκουρό­ χρωμη κουκούλα της και ξεκίνησε για το σπίτι της · τα πόδια της προχωρούσαν πιο αργά απ’ ό,τι οι σκέψεις της. Λίγο πριν φτάσει στο σπίτι της, τους είδε – τέσσερις άντρες την είχαν στήσει απέξω. Τα κοστούμια τους ήταν καλοραμμέ­ να, τα μαλλιά τους κοντοκουρεμένα. Ο ένας φορούσε γυαλιά ηλίου μες στη νύχτα· βλέποντάς τον, η Άλι ένιωσε την καρδιά της να χτυπάει σαν ταμπούρλο. Το αθλητικό του παράστημα και η στάση του σώματός του της θύμισαν τον Γκέιμπ. Μαρμάρωσε στη θέση της. Αυτό ήταν το πρώτο της λάθος – θα έπρεπε απλώς να είχε μπει στον κήπο της κυρίας Μπέρ­ σον και να έβγαινε από την πίσω πόρτα. Μα δεν το έκανε. Όταν τα βήματά της σταμάτησαν απότομα, ο ένας, ο πιο κοντινός σ’ εκείνη, γύρισε προς τη μεριά της. Η Άλι ήταν μισοκρυμμένη στις σκιές και στο σκοτάδι, παρ’ όλα αυτά εκείνος μάλλον την αναγνώρισε. Έδειξε προς την κατεύθυν­ σή της. «Έι» είπε σιγανά, χτυπώντας δύο φορές τα δάχτυλά του.