Νυχτερινό Σχολείο 2: Κληρονομιά

[ 18 ] Όμως , σκέφτηκε χωρίς να το πει μεγαλόφωνα, τους γουστάρω πολύ. «Σου φέρονται λες κι είσαι παρακατιανή;» Με ύφος σπλα­ χνικό, ο Μαρκ προσπαθούσε να διαβάσει την έκφραση του προσώπου της. Η Άλι απέφυγε το βλέμμα του. «Κάποιοι, ναι» συμφώνησε κι η σκέψη της έτρεξε στην Κέι­ τι Γκίλμορ και την παρέα της. Στο τέλος της θερινής περιόδου, ωστόσο, η Άλι και η Κέιτι είχαν συνεργαστεί για να σώσουν το σχολείο από την πυρκαγιά και πλέον σέβονταν, έστω και με μισή καρδιά, η μία την άλλη. «Αλλά δεν είναι και τόσο χάλια περιπτώσεις» κατέληξε. «Δεν μπορώ να με φανταστώ να ’χω συμμαθητές ένα τσούρ­ μο αριστοκράτες». Ο Χάρι σηκώθηκε όρθιος στην κούνια κι άρχισε να κουνιέται στο σκοτάδι. Η φωνή του αρμένιζε προς τη μεριά της ακολουθώντας την κίνηση της κούνιας. «Θα τους έλεγα καμιά καλή κουβέντα για το πού να πάνε και μετά θα έτρωγα αποβολή, λογικά». «Ναι, λες και θα σε δέχονταν ποτέ εσένα σε τέτοιο σχολείο» τον ειρωνεύτηκε ο Μαρκ γυρίζοντας τις αλυσίδες της κούνιας του φίλου του, ώσπου ο Χάρι άρχισε να περιστρέφεται αντί να κουνιέται μπρος πίσω. «Θα ξαναπάς;» τη ρώτησε κοιτάζοντάς την ξάφνου σοβαρός. «Ναι, οι γονείς μου λένε ότι έτσι πρέπει. Κι εγώ κάπως… θέλω να ξαναπάω, καταλαβαίνεις;» Τον κοίταξε κατάματα, ελ­ πίζοντας ότι πράγματι θα την καταλάβαινε. Το οικογενειακό υπόβαθρο του φίλου της ήταν διαφορετικό από το δικό της – ο πατέρας του ήταν απών, ο Μαρκ ζούσε σ’ ένα διαμέρισμα πολυκατοικίας με τη μητέρα του, η οποία όμως δε συμπεριφερόταν σαν κανονικός γονιός, αφού ξημεροβρα­ διαζόταν σε μπαρ και σε κλαμπ με τους φίλους της. Αφότου ο αδελφός της Άλι το είχε σκάσει από το σπίτι, δύο χρόνια νωρίτε