Νυχτερινό Σχολείο

[ 5 ] ΕΝΑ « Β ιάσου!» «Θα χαλαρώσεις επιτέλους; Έχω σχεδόν τελειώσει». Με αποφασιστικές κινήσεις, η Άλι κουκούβισε στο σκοτάδι για να ζωγραφίσει το τελευταίο γράμμα, το Ι, ενώ ο Μαρκ γο- νάτισε δίπλα της κρατώντας τον φακό. Οι φωνές τους αντη- χούσαν στον αδειανό διάδρομο. Η δέσμη του φωτός που ση- μάδευε το έργο της τρεμούλιασε από το γέλιο του. Ξαφνικά, ένας κρότος τούς έκανε και τους δυο να αναπη- δήσουν. Οι λάμπες τρεμόπαιξαν πάνω απ’ τα κεφάλια τους κι ύστε- ρα όλος ο διάδρομος λούστηκε στο φως. Δύο ένστολοι έστεκαν πλάι στην πόρτα. Η Άλι ακούμπησε σιγά το τενεκεδάκι της μπογιάς στο πά- τωμα κρατώντας ακόμη το πινέλο, κι έτσι το γράμμα επιμη- κύνθηκε αλλόκοτα κατά μήκος της πόρτας του διευθυντή, μέ- χρι το βρόμικο λινόλαιο του δαπέδου. «Τρέχα!» Κι ενώ ξεστόμιζε τη λέξη αυτή, η Άλι το είχε ήδη βάλει στα πόδια – το τρίξιμο από τις λαστιχένιες σόλες των αθλητικών της παπουτσιών αντηχούσε υπόκωφα στο άδειο σχολείο του Μπρίξτον Χιλ. Δεν κοίταξε πίσω της για να δει αν ο Μαρκ την ακολουθούσε. Δεν ήξερε πού ήταν οι άλλοι, αν όμως ο Χάρι είχε γίνει πάλι τσακωτός, ο μπαμπάς του θα τον σκότωνε. Στρίβοντας γρήγο- ρα στη γωνία, διαπίστωσε ότι ο διάδρομος εδώ ήταν βυθισμέ-