Ντουλμπέρα

Οδησσός, Νοέμβριος 1870 Τα νέα δεν ήταν καλά. Την προηγούμενη μέρα ο Στέργιος Ζιώππας είχε φτάσει στην Οδησσό για τη συνηθισμένη επίσκεψη στα γραφεία του εκεί. Για πρώτη φορά είχε πάρει μαζί και την κόρη του, που ήθελε να δει την Οδησσό και την Κωνσταντινούπολη. Στην αρχή είχε φέρει αντιρρήσεις. Προσπάθησε να της δώ­ σει να καταλάβει ότι το ταξίδι αυτό δεν ήταν όπως αυτά που κάνανε μαζί με τα αδέρφια της στην Ιταλία, στην Αγγλία και στη Γαλλία. Ήταν Νοέμβρης μήνας, δύσκολος για τη θά­ λασσα. Το ταξίδι θα κρατούσε μήνες και δεν θα γύριζαν πριν από τον Γενάρη, αν όλα πήγαιναν καλά. «Με τη Μαύρη Θάλασσα ποτέ δεν ξέρεις» έλεγε πάντα ο Στέργιος και είχε τα δίκια του. Όταν έπιαναν τα ρεύματα στα στενά του Ελλήσποντου και των Δαρδανελλίων με νότια κατεύθυνση, δεν επέτρεπαν στα ιστιοφόρα να περάσουν μέχρι να γυρίσει ο κατάλληλος άνεμος. Τον χειμώνα ισχυροί βοριάδες έδεναν τα πλοία στον Βόσπορο για μήνες. Αν πά­ λι έρχονταν βορειοδυτικοί άνεμοι, έφερναν μαζί βροχή και ομίχλη, ενώ με τους βορειοανατολικούς είχε τρικυμία. Η Αορίκα δεν χαμπάριασε κανέναν άνεμο. Ανένδοτη, χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να πετύχει τον στόχο της. Τι τον παρακάλεσε, τι έκλαψε, τι έκανε την άρρωστη, τι δεν