Ντουλμπέρα

12 Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Ν Α Ρ Ο Υ Σ Σ Ο Υ πέρα έγιναν γρήγορα. Το χέρι της Αορίκας ξέφυγε απ’ του πατέρα της. Η κοπέλα έβγαλε τρομαγμένη φωνή καθώς είδε τον τάτα της πεσμένο κάτω. Άνθρωποι από διάφορες κατευ­ θύνσεις έπεσαν πάνω τους. Οι φύλακες του πατέρα της έτρε­ ξαν προς το αφεντικό και την κόρη του, μα ήταν αδύνατον να φτάσουν δίπλα τους απ’ τον πολύ κόσμο που μαζεύτηκε ξαφ­ νικά. Απ’ το καράβι ναύτες που είδαν τη συμπλοκή κατέβηκαν και προσπάθησαν να φτάσουν στο αφεντικό τους. Δύο άντρες άρπαξαν την Αορίκα, που άρχισε να ουρλιάζει. Ο Στέργιος εξακολουθούσε να κείτεται στο έδαφος και να δέχεται χτυπή­ ματα από τα πόδια του πλήθους. Οι φύλακες έκαναν προσπά­ θεια να φτάσουν στο αφεντικό τους. Άκουσαν τα ουρλιαχτά της Αορίκας και πελάγωσαν. Δεν ήξεραν πού να τρέξουν. Απ’ τη μια ο αφέντης τους κινδύνευε να ποδοπατηθεί και απ’ την άλλη τη θυγατέρα του την είχαν σηκώσει στα χέρια δυο άντρες. «Γρήγορα, τρέξτε στην κόρη, εγώ θα σώσω τον αφέντη» φώναξε ο ένας απ’ τους τρεις. Το ίδιο έκαναν και οι ναύτες του Στέργιου. Όρμησαν στο πλήθος προσπαθώντας να φτάσουν την Αορίκα. Μπροστά τους έβρισκαν εμπόδια από σώματα που λες και είχαν πα­ ραταχθεί επίτηδες για να τους σταματήσουν. Είδαν τους άντρες που κρατούσαν την Αορίκα να τη δίνουν σ’ έναν κα­ βαλάρη. Αυτός, συνοδευόμενος από άλλα δύο άλογα, τρά­ πηκε σε φυγή. Ήταν αδύνατον να τους φτάσουν. Η Αορίκα είχε απαχθεί. Σαν να δόθηκε σήμα, το πλήθος αραίωσε απότομα. Λες και ήταν συνεννοημένοι οι άντρες που είχαν γίνει κλοιός, τώρα είχαν σκορπίσει.