Νεοελληνική Γλώσσα (Β' Γυμνασίου - Νέα συμπληρωμένη έκδοση σύμφωνα με τις Οδηγίες διδασκαλίας)

N E O E Λ Λ Η Ν Ι Κ Η Γ Λ Ω Σ Σ Α Β΄ Γυμνασίου 6 0 ENOTHTA Από τον τόπο μου σ’ όλη την Ελλάδα 1 η Κριτήριο αξιολόγησης K Ε I Μ Ε Ν O [Τήλος, Ο παράδεισος δεν μπορεί να περιμένει] Φτάνοντας ο επισκέπτης στα Λιβάδια, έχει την αίσθηση ότι φτάνει σε ένα τυπικό ελληνικό νησί. Μια προστατευμένη αγκαλιά ο κόλπος των Λιβαδιών, φιλόξενη, και γύρω από τη βοτσαλωτή παραλία με τις πολύχρωμες ομπρέλες τα άσπρα σπίτια, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τα καταστήματα. Το κτίριο μάλιστα των λιμενικών και τελωνειακών αρχών δια- τηρείται εκεί για να θυμίζει την ιταλική κατοχή των Δωδεκανήσων την περίοδο 1912- 1944. Όμως, πίσωαπό όλα αυτά, τα πράγματα δεν είναι καθόλου τυπικά, αλλά έχουν μια ιδιαίτερη ανθρώπινη ψυχή. Φέτος χίλια στρέμματα σπάρθηκαν με σιτάρι και δε θερίστη- καν για να βρίσκουν τροφή τα πουλιά. Παράξενο, αλλά εδώ αγαπούν όλα τα πλάσματα του Θεού. Ίσως γιατί εδώ ήταν που έζησε ο τελευταίος ευρωπαϊκός ελέφαντας, ο οποίος εξαφανίστηκε πριν από 4.500 χρόνια. Οι παλαιοντολογικές ανασκαφές στο σπήλαιο Χαρ- καδιό έφεραν στο φως απολιθωμένους σκελετούς αυτών των πυγμαίων ελεφάντων, δείγ- ματα των οποίων παρουσιάζονται στο μικρό μουσείο στο Μεγάλο Χωριό. [...] Πολλά παράξενα συμβαίνουν εδώ. Τα στρώματα της «πορσελάνης» –ενός ανθεκτι- κού υλικού που χρησιμοποιούνταν στην τοιχοποιία– που είδαμε στο δρόμο για το Μεγά- λο Χωριό ήρθαν, λέει, από την Κω ύστερα από μια έκρηξη ηφαιστείου. Το ανακοίνωσαν Αυστριακοί επιστήμονες, οι οποίοι ασχολήθηκαν επισταμένως με αυτό το θέμα. Στην ακτή του Αγίου Αντωνίου μπορεί να δει κανείς μέσα στα βράχια, που μόλις σκεπάζει η θάλασ- σα, τα οστά από ένα βυζαντινό νεκροταφείο. Αλλά, όταν ο επισκέπτης φτάσει εδώ στον όρμο και στον μικρό οικισμό του Αγίου Αντωνίου, θα τραβήξει οπωσδήποτε και για το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος στις πιο θεαματικές ακτές του νησιού. Είναι επίσης παράξενο που ο επισκέπτης διασχίζει ένα κατάξερο τοπίο για να κα- ταλήξει σε μια όαση με θεόρατα πλατάνια και κυπαρίσσια που συναγωνίζονται τον πύργο και τις κορυφές των βράχων. Μια πηγή με γάργαρο νερό δροσίζει το τοπίο γύρω από τον Άγιο Παντελεήμονα. Δεν είναι η μοναδική στην Τήλο, αλλά το μονα- στήρι είναι μοναδικό. Η επιγραφή πάνω από την πόρτα μάς πληροφορεί: «1703 Απριλίω 14 εκτίσθη ο θείος και σεπτός ναός του Αγίου Παντελεήμονος διά κόπου και συνδρομής του ευλαβεστάτου καθηγουμένου κυρ Λαυρεντίου και των λοιπών ιερο- μονάχων και μοναχών». Μαρτυρείται όμως ότι ο ναός πρωτοχτίστηκε το 1470. [ Νίκος Μαστροπαύλος, Ταχυδρόμος , 25.6.2005, τεύχ. 278 ]