Νεοελληνική Γλώσσα (Β' Γυμνασίου - Νέα συμπληρωμένη έκδοση σύμφωνα με τις Οδηγίες διδασκαλίας)

N E O E Λ Λ Η Ν Ι Κ Η Γ Λ Ω Σ Σ Α Β΄ Γυμνασίου 5 7 ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ζ . Η επιφάνεια του έργου απελευθερώνει «έναν εσωτερικό ήχο» που απορρέει από το σχήμα της. Π.χ. το τετράγωνο δείχνει ισορροπημένο, το οριζόντιο πα- ραλληλόγραμμο ήρεμο, ενώ το όρθιο παραλληλόγραμμο δυναμικό. Τα στοιχεία που βρίσκονται στο επάνω μέρος της επιφάνειας δίνουν μια αίσθηση ελαφράδας, ελευθερίας και την εντύπωση της κίνησης, ενώ αυτά που βρίσκο- νται στο κάτω μέρος βαρύτητα. Εικαστικά Γ΄ Γυμνασίου , ΔΙΌΦΑΝΤΟΣ 2016 …….............................................................…………………………….. ΚΕΙΜΕΝO [Tα μοναστήρια του Aγίου Όρους] Για όποιον έχει κάνει το ταξίδι του Ρήνου, τα μοναστήρια που διαδέχονται το ένα τ’ άλλο στις ακτές του Αγίου Όρους φέρνουν στον νου του τα μεσαιωνικά κάστρα των οχθών και των λόφων του. Πραγματικά, όλ’ αυτά τα μοναστήρια μοιάζουν με κάστρα αλλοτινών καιρών, χτισμένα για να διαφεντεύουν καχύποπτους φεουδάρχες. Είναι περικλεισμένα από δυνατά τείχη και προστατεύονται από ψηλούς τετράγωνους πύρ- γους, στεφανωμένους με πολεμικές επάλξεις. Τα κελιά των μοναχών, χτισμένα πάνω στα τείχη, δίνουν την εντύπωση περιστεριώνων. Οι προφυλάξεις αυτές ήταν αναγκαίες σ’ άλλες εποχές, γιατί στο Άγιο Όρος δεν αποβιβάζονταν μόνο ασκητές και προσκυνητές. Οι επιδρομές των πειρατών, που τους μαγνήτιζαν τα πολύτιμα αφιερώματα των μονών και οι περιουσίες τους ήταν συχνές. Σήμερα, τείχη, πύργοι κι επάλξεις δε συντελούν παρά στο να δίνουν περισσότερη γραφικότητα στα μοναστήρια και να διατηρούν την ατμόσφαιρα άλλων αιώνων. Όταν πλησιάσαμε το ακρωτήρι του Άθω, η φύση άλλαξε απότομα. Από ειδυλ- λιακή, έγινε άγρια και δραματική. Αντίς από πυκνόφυτους λόφους και πλαγιές, βλέ- παμε να υψώνονται αντίκρυ μας απότομοι βράχοι, απογυμνωμένοι από τις βροχές αιώνων και φαγωμένοι στις βάσεις τους από τα λυσσασμένα κύματα των χειμώνων. Είχαμε πια αφήσει πίσω μας τα περήφανα μοναστήρια και τις πρόσχαρες σκήτες κι ό,τι αντικρίζαμε τώρα ήταν αραιά φτωχοκάλυβα, σφηνωμένα στις κοιλότητες των βράχων σαν αετοφωλιές ή κρεμασμένα πάνω από ένα κάθετο ύψος εκατό μέτρων, όπως μερικά δέντρα στα χείλη αβύσσων. [ Κώστας Ουράνης, Ταξίδια, Ελλάδα , εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1982 ]