Σκουριά και χρυσάφι: Νεγρεπόντε

11 Σ Κ Ο Υ Ρ Ι Α Κ Α Ι Χ Ρ Υ Σ Α Φ Ι : Ν Ε Γ Ρ Ε ΠΟ Ν Τ Ε ση της Αυγουστίνας. Αυτός πάντα ήταν σε διαμάχη με τους υπόλοι- πους, όχι γιατί δεν τους αγαπάει, αλλά γιατί θα ήθελε να έχει τις ζωές τους. Νωρίς είχε αποφασίσει για τη δική του και νωρίς την είχε απορρίψει. Κανείς σεβασμός πια στον νεκρό πατέρα που της είχε τόση αδυ- ναμία! Τα βάζει –από μέσα του– με την αδελφή του. Ανταλλάσσει ματιές με όλους, αναζητώντας υποστήριξη, χαμηλώνουν εκείνοι τα μάτια. Είναι η πάσα αλήθεια. Ο νεκρός… μυρίζει. Ο Απρίλης είχε σκαρφαλώσει στο εικοστό του σκαλοπάτι, Μάης ολάνθιστος σε δέκα μέρες…. σε διακόσιες σαράντα ώρες… σε… πόσα λεπτά άραγε… όχι πως έχει σημασία… Σκέψεις σκόρπιες, άχρηστες, για να απασχολούν το μυαλό, να το παίρνουν από το θλιβερό γεγονός. Χτύπησε η πόρτα κι ο διάκονος που μπήκε με μάτια κόκκινα από την αϋπνία, αφού σταυροκοπήθηκε στην εικόνα του Ταξιάρχη που έστεκε πάνω από το φέρετρο, μετέφερε το μήνυμα πως ο Δεσπότης περίμενε οδηγίες για το τι ώρα θα γινόταν η κηδεία την επομένη.