Σκουριά και χρυσάφι: Νεγρεπόντε

31 Σ Κ Ο Υ Ρ Ι Α Κ Α Ι Χ Ρ Υ Σ Α Φ Ι : Ν Ε Γ Ρ Ε ΠΟ Ν Τ Ε Η μπόμπα που κρίνει την ιστορία του νησιού πέφτει λίγο πριν η τεράστια θύρα του κάστρου υποχωρήσει στα χτυπήματα των πολι- ορκητών. Διαλύει τη δεξαμενή που μαζεύουν το βρόχινο νερό και ο χρόνος αρχίζει να μετράει αντίστροφα. Όλα έχουν τελειώσει. Ακό- μα και να μπορούσαν να αναχαιτίσουν την ορμή του εχθρού, δεν θα έχουν σταγόνα να δροσίσουν το λαρύγγι τους. Η τελευταία μπόμπα σκοτώνει πολλούς, πολεμιστές και άμαχους, δεν υπάρχει όμως χρό- νος να θρηνήσουν, πόσο μάλλον να μετρήσουν τις απώλειες, οι ζω- ντανοί έχουν προτεραιότητα. Οι ζωντανοί που είναι ήδη ξεγραμμέ- νοι άμα ποιος να τ’ ομολογήσει! «Πάνω! Να έρθουν πάνω όλοι!» φωνάζει ο καπετάνιος, δεν θέλει να μείνουν τα γυναικόπαιδα στο έλεος των Τούρκων, δεν θα τους αφήσει ανυπεράσπιστους. Όλοι θα πεθάνουν, το ξέρει αυτό, αλλά όχι από το χέρι του οχτρού. Κι αυτό το ξέρει. Ορμάει ο Αγγελής στη σκοτεινή τρύπα που οδηγεί στη σκάλα σαν να κάνει βουτιά στον Άδη, θα ανεβάσει στους ώμους τη μάνα, στην αγκαλιά την αδελφή, δεν θα τις αφήσει εκεί κάτω, θα τις υπε- ρασπιστεί με τη ζωή του την ίδια. Η κάθοδος όμως είναι αδύνατη πια, αλαλάζοντας ανεβαίνουν όσοι είναι πιο κοντά, τείχος αδιαπέ- ραστο τα μουσκεμένα από τον τρόμο κορμιά, τον σκουντούν και εκείνον προς τα πάνω, γρήγορα ξαναβγαίνει στις πολεμίστρες, ο τόπος γιομίζει, αδύνατον να χωρέσουν όλοι, αδύνατον να πολεμή- σουν πια και η παραμικρή κίνηση με δυσκολία γίνεται. Ηπορτάρα του κάστρου πέφτει όταν το τελευταίο φως της μέρας βυθίζεται στο πέλαγος. Ορμούν μέσα οι άντρες με τα σαρίκια, ορμούν σφάζοντας όποιον βρίσκουν μπροστά τους. Το ισόγειο γιομίζει πε- σμένα κορμιά που εμποδίζουν την ανάβαση, γλιστρούν στο αίμα και πέφτουν, σηκώνονται ξανά, έχουν μεθύσει από τη νίκη που φαίνεται τόσο κοντά και από τη χαρά που το δικό τους κεφάλι βρίσκεται ακόμη πάνω στους ώμους τους, έχουν μεθύσει από τη σαδιστική