Σκουριά και χρυσάφι: Νεγρεπόντε

19 Σ Κ Ο Υ Ρ Ι Α Κ Α Ι Χ Ρ Υ Σ Α Φ Ι : Ν Ε Γ Ρ Ε ΠΟ Ν Τ Ε Tουρκαλβανούς, να πλευρίσει σταΨαρά μα δεν τα κατάφερε. Εξορ- γισμένος ο Χοσρέφ πασάς * αποβίβασε τους τρεις χιλιάδες Τουρκαλ- βανούς του στον Ερινό ** , την πιο δύσβατη περιοχή που τη φύλαγε μόνο μια μικρή φρουρά. Δεν ήταν λοιπόν πως δεν τα ’χαν λογαριάσει σωστά οι Ψαριανοί, έφταιγε που ήσανε λίγοι. Πώς να φυλάξουν από παντού το νησί τους; Σκαρφάλωσαν οι άγριοι χαλώντας όσους φύλαγαν το μέρος και σκορπίστηκαν σαν λυσσασμένα ζαγάρια. Σύντομα οι νησιώτες βρέ- θηκαν μεταξύ δυο πυρών και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν προς το εσωτερικό. Στο μεταξύ βγήκαν στη στεριά και οι υπόλοιποι εχθροί και κατέκτησαν το νησί θερίζοντας κεφάλια, ανοίγοντας κοιλιές, καίγοντας σπίτια και σπαρτά. Συντριπτικά περισσότεροι από τους νησιώτες και όσους είχαν έρθει από την ηπειρωτική Ελλάδα για να συνδράμουν στον αγώνα τους, ταχιά έφτασαν ως τον οικισμό, τη Χώρα σαν να λέμε. Φωτιά και σπάθα, μόνο όσοι πρόλαβαν να κρυ- φτούν στο φρούριο γλίτωσαν. Ανάμεσά τους και τα δυο σταυραδέρ- φια, ο Αγγελής και ο Αντώνης υπό τις εντολές του καπετάν Βρα- τσάνου, πατέρα του δεύτερου. Όλοι τους αποφασισμένοι για όλα. Τρίτη μέρα της πολιορκίας και γύρω, όπου κι αν κοιτούσες, όλα ήταν μαύρα. Σπίτια, εκκλησιές, λόφοι. Μαύρα από τη λαίλαπα της φω- τιάς, μαύρα σαν τις καρδιές τους. Τρίτη μέρα της πολιορκίας, και ο Αγγελής έπαιρνε μιαν ανάσα στη σκιά, για ώρες φυλούσε καραούλι κάτω από το λιοπύρι, με τα μάτια καρφωμένα στα αποκαΐδια των σπιτιών, πέρα στον οικισμό. Έπρεπε να ’χουνε τον νου τους, να αντιληφθούν και την παραμικρή κίνηση, μιλιούνια ο οχτρός και κρύ- * Αρχηγός της εκστρατείας εναντίον των Ψαρών. ** Στα βορειοανατολικά του νησιού.