Σκουριά και χρυσάφι: Νεγρεπόντε

18 Μ Α Ι Ρ Η Κ Ο Ν Τ Ζ Ο Γ Λ Ο Υ ντράπηκε, κοκκίνισε, στο τέλος οργίστηκε, τράβηξε τα γένια του και μανιασμένος έξυσε με το νύχι την κουκκίδα. Βγήκε το μελάνι από το χαρτί, το νησί εξαφανίστηκε και τότες όλοι κατάλαβαν την εντολή. Ο Πατισάχ –ο Αλλάχ να τον έχει καλά!– θα έπαιρνε εκδίκηση, το νησί θα σβηνόταν από τον χάρτη. Και έτσι, δέκα χιλιάδες αφιο- νισμένοι στρατιώτες φορτώθηκαν στα καράβια και κίνησαν για το νησάκι που ονειρευόταν τη λευτεριά. Το πέλαγο γέμισε πανιά. Κι όλα γινήκανε εφιάλτης. Οι Ψαριανοί ήταν αποφασισμένοι να αγωνιστούν και να νική- σουν, μόνο να είναι λεύτεροι δέχονταν για μοίρα τους, έτσι είχαν μάθει. Λευτεριά. Ή θάνατο. Θέλεις γιατί ζυγίστηκαν λάθος οι καταστάσεις, θέλεις το χούι το κακό της φυλής, πάντως στη συνέλευση των προκρίτων είχαν νόφι- τες * και με τα πολλά, όταν κάποιοι υποχώρησαν, επικράτησε η γνώ- μη να αμυνθούν από την ξηρά και όχι με τα πλοία τους. Ήταν δύσβατο βλέπεις το νησί και πίστευαν πως θα κατάφερναν να ελέγξουν την απόβαση του οχτρού, υπολόγιζαν πως θα γινόταν από την ομαλή πλευρά, από την άλλη ήταν σχεδόν αδύνατο, από- τομα και κοφτερά τα βράχια, ποιος να τολμήσει, πώς να τα κατα- φέρει; Και για να ’ναι σίγουροι πως δεν θα υπήρχαν διαρροές, πως κανείς δεν θα μπόραγε να φύγει, έβγαλαν τα πηδάλια από τα πλοία. Μονόδρομος λοιπόν η νίκη. Λευτεριά ή θάνατος. Και πάλι. Ο εχθρικός στρατός είχε χάρτες με την οχύρωση του νησιού που τους είχαν δώσει κατάσκοποι από καιρό εγκαταστημένοι εκεί προ- σποιούμενοι τους Ρωμιούς. Δυο φορές προσπάθησε ο οθωμανικός στόλος, διακόσια καράβια με αμιράλη Φραντσέζο και δέκα χιλιάδες * Διαμάχες, στο τοπικό ιδίωμα.