Σκουριά και χρυσάφι: Νεγρεπόντε

17 Σ Κ Ο Υ Ρ Ι Α Κ Α Ι Χ Ρ Υ Σ Α Φ Ι : Ν Ε Γ Ρ Ε ΠΟ Ν Τ Ε μεγάλωνε κι αυτή, είχε αδελφή όμορφη ο Αγγελής, την Αυγουστίνα, είχε και το καπετανόπουλο αδελφάδες, τι διάολο, κάτι θα γινόταν, θα διασταυρώνονταν και κάπως αλλιώς τα αίματά τους. Γελούσαν με κόκκινα μάγουλα όταν τα έλεγαν αυτά, άναβαν και κόρωναν μόνο με τη σκέψη πως… κάποτε… σύντομα… θα… Και μέχρι εκείνη τη μέρα που ηχούσε το σήμαντρο του Αϊ-Νικό- λα και όλοι έλεγαν πως είχε γενεί επανάσταση πέρα στον Μοριά, αχώριστοι ήσανε. Έπιασε λοιπόν το χέρι του φίλου του ο Αγγελής και το ’σφιξε, μπορεί ο ίδιος να ήταν αψώμωτος * και να ’νιωθε σαν να μην ήταν έτοιμος, όμως έπαιρνε δύναμη από τον άλλον, τον λεβέντη. Με το που είχαν μάθει οι ατρόμητοι μπουρλοτιέρηδες Ψαριανοί για την επανάσταση του παπά στην Πελοπόννησο πύκνωσαν τις επιθέσεις τους στον τουρκικό στόλο. Επί τρία σχεδόν χρόνια είχαν γενεί πληγή σκέτη · χτυπούσαν με τα γρήγορα πλεούμενά τους τα εχθρικά, κούρσευαν όπλα και πυρομαχικά, τα ’βαναν μπουρλότο, προκαλώντας έτσι μεγάλη χασούρα στην αυτοκρατορία που δεν μπορούσε να στείλει ενισχύσεις στον Μοριά. Ύστερα χώνονταν στα βραχώδη λιμανάκια του Δασκαλειού, στο Πρασονήσι και στην Κουτσουλιά ** και χάνονταν πριν ακόμη συνέλθει από την έκπληξη ο οχτρός. Πάνω λοιπόν που οι Ψαριανοί έλπιζαν πως ζύγωνε η λευτεριά, έγειρε το καντάρι από την άλλη πλευρά, ο σουλτάνος ζήτηξε να δει πού στα κομμάτια βρισκόταν το νησί που τόσο τους έμπαινε στο ρουθούνι. Γέλασε στην αρχή μόλις του το ’δειξαν στον χάρτη · μια αδιόρατη κουκκίδα, μια τόση δα βουλίτσα από μελάνι. Ύστερα όμως * Αδύναμος, στο τοπικό ιδίωμα. ** Bραχονησίδες του νησιωτικού συμπλέγματος των Ψαρών.