Να θυμηθώ να παραγγείλω

ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΝΑ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΩ 19 Έκλεισα την πόρτα ασφαλείας πίσω μου και στον καλόγερο ήταν κρεμασμένο το σακίδιό μου. Πάντα είχα μια τσάντα με τα απαραίτητα για μια ολοήμερη απουσία.Παλιά έπαιρνα τα βουνά, πήγαινα για καγιάκ, τώρα πια βαριόμουν τις χειμερι- νές εξορμήσεις. Το σακίδιο όμως έστεκε σαν σήμα κατατεθέν της ανεξαρ- τησίας μου.Το περιεχόμενό του ήταν ό,τι χρειαζόμουν σε αυ- τή τη γη.Δυο φανέλες,τρεις κιλότες,ένα σαπούνι,μια πετσέ- τα, μια βούρτσα για τα μαλλιά, μια οδοντόβουρτσα, το κρα- γιόν μου.Στο σακίδιό μου,επίσης,τα τελευταία χρόνια στάθ- μευε μισοδιαβασμένο το Έγκλημα και τιμωρία του Ντοστο- γιέφσκι. Το κατέβασα από τον καλόγερο, άνοιξα το φερμουάρ για μια γρήγορη επιθεώρηση, το ξανάκλεισα, έβαλα το τηλέφω- νο να χτυπήσει στις πέντε και ξάπλωσα στον καναπέ. Tο πρωί θα ταξίδευα για Ύδρα.