Να με φωνάζεις με τ' όνομά σου

A N D R É A C I M A N 14 ισότιμη παρέα μαζί του, και με έκανε πέρα με συνοπτικές διαδικασίες. Όμως εμένα με πείραξε. Αντί γι’ αυτό, είπε ότι ήθελε να ανοίξει λογαριασμό σε μία από τις τράπεζες της Μπ., κι έπειτα να επισκεφτεί την Ιτα- λίδα μεταφράστριά του, με την οποία ο Ιταλός εκδότης του είχε συμφωνήσει τη μετάφραση του βιβλίου του. Αποφάσισα να τον πάω με το ποδήλατο. Η συζήτηση δεν βελτιώθηκε επάνω στις ρόδες. Στη διάρ- κεια της διαδρομής, σταματήσαμε να πιούμε κάτι. Το καφέ, το οποίο πουλούσε και καπνό, ήταν τελείως σκοτεινό και άδειο. Ο ιδιοκτήτης σφουγγάριζε το πάτωμα με ένα ισχυρό διάλυμα αμμωνίας. Βγήκαμε γρήγορα έξω. Ένα μοναχικό μαυροπούλι που καθόταν σε ένα πεύκο κελάηδησε μερικές νότες που πνίγηκαν αμέσως μέσα στον βόμβο των τζιτζικιών. Κατέβασα μια μεγάλη γουλιά από ένα μεγάλο μπουκάλι μεταλλικό νερό, και έπειτα του το έδωσα, και αμέσως μετά ξαναήπια. Έχυσα λίγο στο χέρι μου και έτριψα το πρόσωπό μου, περνώντας τα βρεγμένα μου δάχτυλα μέσα από τα μαλ- λιά μου. Το νερό δεν ήταν αρκετά κρύο, ούτε και όσο έπρεπε ανθρακούχο, αφήνοντας μια αίσθηση ανικανοποίητης δίψας. Τι κάνει κανείς σ’ αυτό το μέρος; Τίποτα. Απλώς περιμένει να περάσει το καλοκαίρι. Και τι κάνει τον χειμώνα; Χαμογέλασα με την απάντηση που ήμουν έτοιμος να δώσω. Εκείνος έπιασε το νόημα και είπε «Μη μου πεις: περιμένει να έρθει το καλοκαίρι, σωστά;». Μου άρεσε να διαβάζουν το μυαλό μου. Θα μάντευε την αγγαρεία του δείπνου πιο σύντομα απ’ ό,τι οι προηγούμενοι.