Ναι στις οθόνες όταν κάνουν καλό!

36 NAI ΣΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΟ! θεί ο βαθμός της βλάβης. Αντίθετα, στον εικονικό κόσμο, ένα προσβλητικό σχόλιο ή ανήθικη φωτογραφία μπορεί σε μια στιγ- μή να κυκλοφορήσει σε γνωστούς και αγνώστους, καταβάλλο- ντας όση προσπάθεια χρειάζεται το πάτημα ενός κουμπιού. Ο διαδικτυακός εκφοβισμός δεν είναι μόνο πιο εύκολος, αλλά ο δράστης του δεν έρχεται καν αντιμέτωπος με τις συνέ- πειες. Ο εικονικός κόσμος μάς επιτρέπει να πράττουμε και να λέμε πράγματα που ποτέ δεν θα επιχειρούσαμε διά ζώσης, απλώς και μόνο επειδή η απόσταση μας προστατεύει από το να βιώσουμε διά ζώσης και σε πραγματικό χρόνο τα αποτελέ- σματα των πράξεών μας. Δεν βλέπουμε στο πρόσωπο του άλλου πόσο πονάει, ούτε διακρίνουμε την αποδοκιμασία των παρι- σταμένων· δεν τιμωρούμαστε από τις αρχές – όλοι αυτοί οι παράγοντες αποτρέπουν τις αμείλικτες συμπεριφορές στον πραγματικό κόσμο. Και καθώς δεν έχουμε κάνει σχεδόν τίπο- τα για να μάθουμε τα παιδιά μας ότι οι συνέπειες των ψηφια- κών συμπεριφορών είναι εξίσου σοβαρές, ενίοτε και σοβαρό- τερες, με τις συνέπειες των συμπεριφορών μας στον πραγμα- τικό κόσμο, δεν έχουμε σημειώσει καμία ιδιαίτερη πρόοδο στην επίλυση του προβλήματος. Ενώ ο εκφοβισμός στον πραγματικό κόσμο περιορίζεται γενικά σε συγκεκριμένες τοποθεσίες (για παράδειγμα στη στά- ση του λεωφορείου, στα αποδυτήρια κ.λπ .), ο κυβερνοεκφοβι- σμός είναι αδυσώπητος. Αυτό σημαίνει ότι τα ασφαλή μέρη όπου μπορεί να προσφύγει ένα παιδί για να μην υπόκειται σε εκφοβισμό, όπως π.χ. το σπίτι του, μια ομάδα της κοινότητας, το σπίτι ενός φίλου, δεν υπάρχουν για να δραπετεύσει από τον