Μ' αγαπάει δεν μ' αγαπάει

Μ ’ Α Γ Α Π Α Ε Ι Δ Ε Ν Μ ’ Α Γ Α Π Α Ε Ι 15 πως κι εκείνη µπορεί να ήταν µια από δαύτους. Σιγά, όµως, και τι έγινε, εκείνος απλώς ανέφερε ένα γεγονός. «Nα, εδώ είµαστε, εντάξει, περνάει η γραµµή». «Nαι» του είπε. «Θέλω να τα στείλω την Παρασκευή – µπορείτε να το κανονίσετε;» «Μπορούµε να τα στείλουµε, ναι, αλλά δεν µπορώ να υποσχεθώ τι µέρα θα φτάσουν» της είπε. «Όλα εξαρτώνται από τις προτεραιότητες που υπάρχουν. Θα τα αναζητήσει κάποιος όταν φτάσουν;» «Nαι». «Είναι µεικτό το τρένο της Παρασκευής, περνάει στις 2.18 µ.µ. Το φορτηγό τα παραλαµβάνει την Παρασκευή το πρωί. Μένετε εδώ στην πόλη;» Του έγνεψε πως ναι, έγραψε τη διεύθυνση, οδός Εξιµπί­ σιον 106. Μόλις πρόσφατα είχαν αριθµηθεί τα σπίτια στην πόλη κι ο υπάλληλος δεν µπορούσε να καταλάβει ποιο ακριβώς ήταν το σπίτι, παρόλο που ήξερε πού βρισκόταν η οδός Εξιµπί­ σιον. Αν εκείνη τη στιγµή τού είχε πει το όνοµα Μακόλι, θα είχε δείξει περισσότερο ενδιαφέρον και τότε τα πράγµατα µπορεί να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά. Στον δρόµο αυτόν υπήρχαν καινούργια σπίτια που είχαν χτιστεί µετά τον πό­ λεµο, παρόλο που τα έλεγαν «πολεµικά σπίτια». O υπάλλη­ λος υπέθεσε ότι του µιλούσε για ένα απ’ αυτά. «Το πληρώνετε µε τη φόρτωση» της είπε. «Επίσης, θέλω ένα εισιτήριο για µένα µε το ίδιο τρένο. Παρασκευή απόγευµα». «Για το ίδιο µέρος;»