Μ' αγαπάει δεν μ' αγαπάει

Μ ’ Α Γ Α Π Α Ε Ι Δ Ε Ν Μ ’ Α Γ Α Π Α Ε Ι 25 Δεν ήταν ότι ξαφνικά άρχιζε να πιστεύει πως ήταν όµορ­ φη και διάφορα τέτοια. Μόνο πως τα µάτια της, αν ήταν ρούχο, θα είχαν ωραίο χρώµα. «Λοιπόν, είµαι σίγουρη ότι δεν συνηθίζετε να φοράτε παπούτσια κατάλληλα για φόρεµα» είπε η γυναίκα. «Αν όµως φορούσατε καλσόν κι ένα απλό ζευγάρι σκαρπίνια – είµαι σίγουρη πως ούτε κοσµήµατα συνηθίζετε να φορά­ τε, κι έχετε απόλυτο δίκιο, δεν τα χρειάζεστε µ’ αυτή τη ζώνη». Για να δώσει τέλος στις φλυαρίες της πωλήτριας, η Τζοά­ να είπε: «Λοιπόν, ας το βγάλω για να το τυλίξετε». Λυπόταν που έχανε το απαλό βάρος της φούστας και τη διακριτική χρυ­ σή κορδέλα γύρω από τη µέση της. Ποτέ στη ζωή της δεν είχε αυτή τη βλακώδη αίσθηση πως ανέβαινε η αξία της µε κάτι που έβαζε πάνω της. «Ελπίζω µόνο να είναι για ειδική περίσταση» είπε η γυναίκα, καθώς η Τζοάνα βιαζόταν να µπει στα κανονικά της ρούχα, που τώρα έµοιαζαν άθλια. «Μάλλον µ’ αυτό θα παντρευτώ» είπε η Τζοάνα. Απόρησε που βγήκε τέτοιο πράγµα από το στόµα της. Εντάξει, δεν ήταν και σηµαντικό λάθος – η γυναίκα δεν ήξερε ποια ήταν η Τζοάνα και µάλλον δεν θα είχε και σχέ­ ση µε άλλους που να την ξέρουν. Παρ’ όλα αυτά, η Τζοάνα σκόπευε να τηρήσει απόλυτη σιωπή. Θα πρέπει να ένιωσε πως κάτι χρωστούσε σ’ αυτή τη γυναίκα – που πέρασε µα­ ζί της την καταστροφή του πράσινου ταγέρ και την ανακά­ λυψη του καφέ φορέµατος, και πως µ’ αυτό τον τρόπο την