Μ' αγαπάει δεν μ' αγαπάει

M ’ Α Γ Α Π Α Ε Ι Δ Ε Ν Μ ’ Α Γ Α Π Α Ε Ι 22 Το πρώτο που έκανε η Τζοάνα ήταν να κοιτάξει την ταµπέλα µε την τιµή. Oπωσδήποτε διπλάσια απ’ αυτό που περίµενε και δεν είχε σκοπό να προσποιηθεί κάτι διαφο­ ρετικό. «Είναι αρκετά ακριβό». «Είναι πολύ καλής ποιότητας µαλλί». Η γυναίκα πασπά­ τεψε αποδώ κι αποκεί µέχρι που βρήκε την ετικέτα κι ύστε­ ρα άρχισε να διαβάζει µια περιγραφή του υλικού. Αυτή στην πραγµατικότητα η Τζοάνα δεν την άκουγε, γιατί είχε πιάσει το στρίφωµα να δει τι δουλειά είχε πάνω του. «Είναι ελαφρύ σαν µετάξι, αλλά γερό σαν σίδερο. Το βλέπετε, είναι φοδραρισµένο παντού, υπέροχη φόδρα από µετάξι και ρεγιόν. Δεν θα το δείτε να σακουλιάζει όταν κάθεστε και να χάνει τη φόρµα του, όπως γίνεται µε τα φτηνά ταγέρ. Κοιτάξτε τις βελούδινες µανσέτες και το για­ κά και τα µικρά βελούδινα κουµπιά στο µανίκι». «Τα βλέπω». «Αυτές τις λεπτοµέρειες πληρώνετε, δεν θα τις βρείτε αλλού. Μου αρέσει αυτή η βελούδινη αίσθηση. Την έχει µόνο το πράσινο, ξέρετε – το βερικοκί είναι άλλο πράγµα, κι ας έχουν και τα δύο την ίδια τιµή». Πράγµατι, ο βελούδινος γιακάς και οι µανσέτες ήταν αυτές που στα µάτια της Τζοάνα έδιναν στο ταγέρ την ντε­ λικάτη όψη του πολυτελούς ρούχου και την έκαναν να λα­ χταράει να το αγοράσει. Όµως δεν θα το έλεγε. « Ίσως θα ’πρεπε να το δοκιµάσω». Γι’ αυτό ακριβώς, άλλωστε, είχε έρθει προετοιµασµένη. Με καθαρά εσώρουχα και φρέσκο ταλκ στις µασχάλες της.