μ.Χ.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ [ 12 ] κίνδυνο να εξοριστεί αυθωρεί, να διωχθεί δηλαδή κακήν κακώς από την πόλη... Το μόνο που ξέρω για τον Άθω είναι ότι τα πρώτα μοναστήρια χτίστηκαν πριν χίλια χρό- νια, στο τέλος του 10ου αιώνα. Ίσιωσε την πλάτη της, όσο μπορεί να την ισιώσει μια γυναίκα της ηλικίας της, ακούμπησε στη ράχη του καθί- σματος της και σιώπησε. Κοίταξα τα λεπτά της δάχτυλα, που παραμένουν εντελώς νεανικά, και το ωραίο δαχτυ- λίδι με τα τρία διαμάντια που δεν αποχωρίζεται ποτέ. Με είχε ξαφνιάσει, ομολογώ, το αίτημά της, γιατί δεν είχε εκδηλώσει ως τότε την παραμικρή περιέργεια για τον μοναχικό βίο. Δεν είχαμε κάνει καμιά κουβέντα για την Ορθοδοξία, παρά το γεγονός ότι καταγόμαστε και οι δύο από έναν κατεξοχήν ιερό τόπο, την Τήνο. Στη μεγάλη βιβλιοθήκη του σαλονιού, απ’ όπου δανείζομαι τα βιβλία που της διαβάζω, δεν υπάρχουν συναξάρια ούτε πραγ- ματείες των Πατέρων της Εκκλησίας. Υπάρχει όμως ένα βυζαντινό εικόνισμα του Αγίου Δημητρίου στην κρεβα- τοκάμαρά της. Το είδα τη μοναδική φορά που μπήκα σ’ αυτό το δωμάτιο, για να διώξω μια γάτα που είχε τρυπώ- σει από το παράθυρο. Τις φοβάται πολύ τις γάτες η σπι- τονοικοκυρά μου. Μία από τις δουλειές που μου έχει αναθέσει είναι να τους πετάω πέτρες. – Έτσι και συνηθίσουν να έρχονται στον κήπο μας, χαθήκαμε! μου υπενθυμίζει κάθε τόσο.