μ.Χ.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ [ 32 ] άλλη άκρη (δεν κατάλαβα αν η άτυχη αυτή γυναίκα αντι- προσώπευε τη Δεξιά ή ολόκληρη την ελληνική κοινωνία). Εντόπισα και δυο αφίσες που πρότειναν σε ενδιαφέρου- σες τιμές εκδρομές στη Μύκονο και τη Σαντορίνη. Ο Βεζιρτζής άφησε προς στιγμήν το χαρτάκι πάνω στο τραπέζι για να βγάλει το πορτοφόλι του. Ήταν ένα εισι- τήριο του ΚΤΕΛ Αθηνών-Πατρών. Δεν με άφησε να πλη- ρώσω το ουίσκι μου. Φεύγοντας περάσαμε ξανά από την έκθεση εκμαγείων. – Ένας από τους προσωκρατικούς, ο Κλεινίας θαρρώ, στο ερώτημα «Πότε πρέπει να ερωτευόμαστε;» απαντά: «Όταν θέλουμε να υποφέρουμε». Δεν μου ξαναμίλησε μέχρι που βγήκαμε από το κτίριο. – Υπάρχει μια μελέτη ενός Γερμανού αρχαιολόγου για τη Χαλκιδική που αναφέρεται εκτενώς στον Άθω. Ίσως τη βρεις στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη. Να ζητήσεις τη Γε- ωργία, είναι φίλη μου. «Έχει παντού φίλες». Βαστούσε ακόμη το εισιτήριο στο χέρι του. Τράβηξε εκείνος προς το πάρκινγκ κι εγώ προς το τέρμα των λεωφορείων. Η βροχή είχε σταματή- σει. Μισοκοιμήθηκα κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Άνοιξα ξαφνικά τα μάτια μου νομίζοντας ότι είχαμε φτά- σει, αλλά έμενε πολύς δρόμος ακόμη. Αναρωτήθηκα για- τί είχε πάει στην Πάτρα ο Βεζιρτζής με το λεωφορείο και όχι με το αυτοκίνητό του.