μ.Χ.

μ.X. [ 25 ] μυτά ποτέ άλλοτε από το σπίτι. Οι κολόνες σημαδεύουν τα όρια της ζωής της. Τρέμουμε η Σοφία κι εγώ μην πέσει από τη σκάλα που συνδέει το προαύλιο με τον κήπο. Η Ναυσικά δεν θέλει να τη συνοδεύουμε όταν κάνει τον περίπατό της, σαν να έχει να ανταλλάξει μυστικά με τις κολόνες. Κρατάω τις σημειώσεις αυτές σ’ ένα χοντρό τετράδιο σαν βιβλίο. Έχω γράψει στο εξώφυλλό του, που είναι πράσινο ανοιχτό, ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ με μαύρα κεφαλαία, όπως είναι ση- μειωμένα τα ονόματα των πεθαμένων στις νεκροκεφαλές. Δεν σκόπευα να καταχωρίσω εδώ τίποτε άλλο από πλη- ροφορίες για την αθωνική κοινότητα, να όμως που πήρα φόρα, λες και φιλοδοξώ να γράψω κάτι εκτενέστερο και πιο προσωπικό, θέλω ίσως να δοκιμάσω τις ικανότητές μου στη γραφήπριν αρχίσωνα συντάσσωτη διατριβή μου. Μήπως είμαι επηρεασμένος από τα βιβλία που διαβάζω στηΝαυσικά; Πρόκειται για μυθιστορήματα, δοκίμια, ποι- ητικές συλλογές. Εκείνη τα διαλέγει, είναι γνώριμά της έργα τα οποία όμως έχει μισοξεχάσει. Της έχω διαβάσει τη Μαύρη τουλίπα τουΑλέξανδρου Δουμά, τις Μεγάλες ώρες της ανθρωπότητας του Στέφαν Τσβάιχ, τα Άπαντα του Σολωμού, την αυτοβιογραφία του Γεώργιου Δροσίνη, με τίτλο Σκόρπια φύλλα της ζωής μου , και άλλα πολλά. Το