μ.Χ.

μ.X. [ 19 ] τα παράθυρα του σαλονιού που βλέπει προς τον δρόμο. Μήπως ελπίζει ότι θα ξαναβρεί ξαφνικά το φως της; Αφού λοιπόν εξέτασε τα βιβλία, μου είπε με γλυκιά φωνή: – Θα τα μελετήσετε επιμελώς, έτσι δεν είναι; Κοιτάζω και πάλι τους τόμους με το σκληρό εξώφυλλο. Πάνω πάνω έχω βάλει το πιο μικρό, μια συλλογή ποιη- μάτων γραμμένη στα ελληνικά από έναν Περουβιανό που ζει από καιρό στο Άγιο Όρος. Υπογράφει «ιερομόναχος Συμεών», αλλά δεν είναι φυσικά αυτό το πραγματικό του όνομα. Να κάτι ακόμη που ξέρω: το όνομα που παίρνουν οι μοναχοί όταν φορούν τα ράσα έχει κατά κανόνα το ίδιο αρχικό γράμμα με το βαφτιστικό τους. Είναι πιθανό ο Συμεών να λεγόταν παλιά Σαλβαδόρ. Δεν έχω δει τον Άθω ούτε σε φωτογραφία. Έχει πολλές βουνοκορφές ή μόνο μία; Στην αντίθετη άκρη του γραφείου με περιμένει μια χαμηλότερη στοίβα, που περιλαμβάνει μια γενική πα- ρουσίαση του έργου των προσωκρατικών, το λεξικό της Ακαδημίας και μερικά δοκίμια, όπως του Κώστα Αξελού για τον Ηράκλειτο. Μου δημιουργεί κάποιο άγχος και αυτή η στοίβα, γιατί δεν έχω σπουδάσει φιλοσοφία αλλά αρχαία ιστορία. Δεν γνωρίζω καλύτερα τους προσωκρα-