μ.Χ.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ [ 18 ] – Όπως και η Τήνος. – Δεν είναι το ίδιο πράγμα. Στην Τήνο η Παναγία γιορτάζει δυο φορές τον χρόνο, τον Δεκαπενταύγουστο και του Ευαγγελισμού, στις 25 Μαρτίου, ενώ στον Άθω γιορτάζει κάθε μέρα. Μου είπε ότι ήξερε ένα από τα βιβλία που είχα προ- μηθευτεί, δεν θυμάμαι ποιο, με συμβούλεψε ν’ αγοράσω ένα ακόμη, περιέργως συγκράτησα τον τίτλο που μου ανέφερε, Μια βραδιά στην έρημο του Αγίου Όρους. Φτάνοντας στην Κηφισιά, θεώρησα ότι όφειλα να δείξω τα αποκτήματά μου στην κυρία Νικολαΐδου. Ακού- μπησα τα βιβλία πάνω στο τραπέζι της τραπεζαρίας, έτρωγε εκείνη την ώρα, τα ψηλάφισε ένα ένα, χάιδεψε τα εξώφυλλά τους, τα ζύγιασε σαν να ήθελε να μαντέψει κάτι από το περιεχόμενό τους. – Φαίνονται συναρπαστικά, αποφάνθηκε μειδιώντας. Η σπιτονοικοκυρά μου είναι σχεδόν ολότελα τυφλή. Ισχυρίζεται ότι διακρίνει σκιές, αλλά εγώ αμφιβάλλω και γι’ αυτό. Εμένα πάντως δεν με βλέπει όταν κάθομαι απέ- ναντί της, το πρόσωπό της δεν είναι στραμμένο ακριβώς επάνω μου. Πριν πέντε χρόνια μπορούσε ακόμα να δια- βάζει τους τίτλους των εφημερίδων, σύμφωνα με τα λεγό- μενα της Σοφίας. Φαίνεται ότι έχασε το φως της σταδια- κά, ότι λιγόστευαν κάθε τόσο τα πράγματα που μπορού- σε να δει. Μάταια κάθεται με τις ώρες μπροστά σε ένα από