μ.Χ.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ [ 16 ] ντάς μου έναν καλόγερο μ’ ένα δεμάτι ξύλα στη ράχη, που βάδιζε σ’ ένα λιθόστρωτο ανηφορικό μονοπάτι. – Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες εκφράζουν καλύτερα το πνεύμα του μοναχισμού από τις έγχρωμες, σχολίασε. Έκρινα εύστοχη την παρατήρησή της και αισθάνθηκα αίφνης λιγότερο αμήχανος. Ξέρετε αν η χερσόνησος του Άθω ήταν κατοικημένη στην αρχαιότητα; – Πρέπει να ήταν, γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, όταν πήγε εκεί η Παναγία, αντίκρισε αρχαία αγάλματα, πράγμα που τη στενοχώρησε αφάνταστα. Δεν της ζήτησα να μου εξηγήσει πώς βρέθηκε στο Όρος η Παναγία. «Θυελλώδεις άνεμοι θα οδήγησαν εκεί το σκάφος της», υπέθεσα, γιατί μου ήταν φυσικά αδύνα- το να φανταστώ ότι έκανε τη διαδρομή με τα πόδια. Αγόρασα πολλά βιβλία, μεταξύ αυτών και το λεύκωμα με τις νεκροκεφαλές, πήρα και την κάρτα του βιβλιοπω- λείου, που λέγεται Ο Παντοκράτωρ, ξόδεψα τα μισά λε- φτά της Ναυσικάς. Γύρισα με ταξί στην Κηφισιά, κάθισα δίπλα στον οδηγό. Με ρώτησε τι βιβλία είχα μέσα στη σακούλα μου και του έδειξα μερικά. Μου εκμυστηρεύτη- κε ότι επισκεπτόταν το Άγιο Όρος τουλάχιστον μία φο- ρά τον χρόνο πριν παντρευτεί. – Σταμάτησα να πηγαίνω όταν γνώρισα τη γυναίκα μου. Κάναμε ένα παιδί. Αλλά το συλλογίζομαι συχνά το