Mr. VERTIGO

P A U L A U S T E R 10 να σε απαρνηθεί χωρίς ν’ αλλάξει χέρι ούτε δεκάρα. Φαντάσου, μικρέ. Δεν χρειάστηκε ούτε καν να πληρώσω για την αφεντιά σου. Και κείνη η πλαδαρή γουρούνα, την οποία αποκαλεί σύ­ ζυγό του, απλώς καθόταν εκεί και δεν άνοιξε μια φορά το στόμα της να πει μια λέξη προς υπεράσπισή σου. Αν αυτοί οι δύο είναι όλη κι όλη η οικογένεια που έχεις, θα ’σαι τυχερός να τους ξε­ φορτωθείς. Η απόφαση είναι δική σου, αλλά ακόμα κι αν απορ­ ρίψεις την πρότασή μου, ίσως να μην είναι και τόσο καλή ιδέα να γυρίσεις εκεί. Θα πάρουν μεγάλη απογοήτευση αν σε ξανα­ δούν, αυτό να το ξέρεις. Σχεδόν θα πέσουν ξεροί απ’ τη στενο­ χώρια, αν με πιάνεις». Μπορεί να ήμουνα ζώο, αλλά ακόμα και το ταπεινότερο ζώο έχει αισθήματα, και όταν ο δάσκαλος μου ξεφούρνισε τούτα τα νέα, αισθάνθηκα λες κι είχα φάει μπουνιά. Ο θείος Σλιμ και η θεία Πεγκ δεν ήταν και τίποτα κελεπούρια, αλλά το σπίτι τους ήταν το μέρος όπου ζούσα, και όταν έμαθα ότι ήμουν ανεπιθύ­ μητος πάγωσα. Μόλις τα εννιά είχα κλείσει∙ όσο σκληρός κι αν ήμουν για την ηλικία μου, δεν ήμουν ούτε κατά διάνοια αυτό που παρίστανα, και αν την ώρα εκείνη ο δάσκαλος δεν με κοί­ ταζε με τα σκούρα του μάτια, πιθανότατα θα είχα πατήσει τα κλάματα ακριβώς εκεί μες στον δρόμο. Τώρα που ξαναφέρνω στον νου μου τη νύχτα εκείνη, εξακο­ λουθώ να μην είμαι σίγουρος αν μου έλεγε την αλήθεια ή όχι. Ίσως να είχε μιλήσει στη θεία και τον θείο μου, από την άλλη, όμως, ίσως και να ήταν παραμύθι όλο αυτό. Δεν αμφιβάλλω ότι τους είχε δει –τους είχε περιγράψει στην εντέλεια–, ξέροντας όμως τον θείο μου, δυσκολεύομαι να πιστέψω πως θα με άφηνε να φύγω χωρίς να βγάλει λίγο παραδάκι από τη συμφωνία. Δεν λέω ότι ο Δάσκαλος Γεχούντι τον έριξε, μα δεδομένων όσων συνέβησαν αργότερα, δεν χωράει αμφιβολία ότι το κάθαρμα θα αισθάνθηκε αδικημένο, δικαιολογημένα ή όχι. Δεν θα σπατα