Mr. VERTIGO

M R . V E R T I G O 15 μαθαίνω πως δεν έπρεπε να βγάζω συμπεράσματα σχετικά με το τι επρόκειτο ή δεν επρόκειτο να κάνει αυτός ο άνθρωπος. Πάνω που νόμιζες ότι τον είχες καταλάβει, πήγαινε κι έκανε ακριβώς το αντίθετο απ’ αυτό που περίμενες. «Μπορείς να με λες Δάσκαλο Γεχούντι» μου είπε, αποκαλύ­ πτοντάς μου πρώτη φορά το όνομά του. «Αν το προτιμάς, μπο­ ρείς επίσης να με φωνάζεις δάσκαλο για συντομία. Ποτέ μα ποτέ, όμως, σε καμία περίπτωση, δεν θα με πεις Γεχούντι. Συ­ νεννοηθήκαμε;» «Αυτό είναι το βαπτιστικό σου» είπα «ή το διάλεξες μόνος σου το παρατσούκλι;». «Δεν χρειάζεται να γνωρίζεις το πραγματικό μου όνομα. Το Δάσκαλος Γεχούντι αρκεί». «Εντάξει λοιπόν, εμένα με λένε Γουόλτερ. Γουόλτερ Κλέρ­ μπορν 1 Ρόουλι. Αλλά μπορείς να με φωνάζεις Γουόλτ». «Θα σε φωνάζω όπως μου κάνει κέφι. Αν μου έρθει να σε πω Σκουλήκι, θα σε πω Σκουλήκι. Αν μου έρθει να σε πω Γουρούνι, θα σε πω Γουρούνι. Έγινα κατανοητός;» «Μα την πίστη μου, κύριος, δεν καταλαβαίνω λέξη απ’ όσα λες». «Ούτε πρόκειται ν’ ανεχτώ ψέματα και δολιότητες. Απαγο­ ρεύονται οι δικαιολογίες, τα παράπονα, οι αγένειες. Μόλις πά­ ρεις μπρος, θα είσαι το πιο ευτυχισμένο αγόρι στον κόσμο». «Ναι, καλά. Κι αν η γιαγιά μου είχε καρούλια, θα ήτανε πατίνι». «Την ξέρω την ιστορία σου, μικρέ μου. Δεν χρειάζεται λοιπόν να τα φουσκώσεις για χάρη μου. Ξέρω για τον μπαμπά σου, πώς έσκασε από τις αναθυμιάσεις στο Βέλγιο το ’17. Και ξέρω και για 1 Εδώ ο συγγραφέας παίζει με το επίθετο του ήρωα (Clairborne) και τη μετοχή airborne, εν πτήσει, δηλαδή, αυτός που μεταφέρεται με τον αέρα.