Μπροστά σε αλλότριο ρόπτρο

Σοφοκλησ 26 | υπερβολική χαρά μετά την τελευταία του νίκη σε δραματικούς αγώνες ( ὅ τε νι- κ ῶ ν ἐ κηρύχθη, χαρ ᾷ νικηθε ὶ ς ἐ ξέλιπε ). Ήταν ο δεύτερος από τους τρεις μεγάλους τραγικούς της κλασικής περιόδου, σύγχρονος με τους άλλους, αλλά νεότερος από τον Αισχύλο και πρεσβύτερος από τον Ευριπίδη. Πατέρας του ήταν ο Σόφιλλος, εύπορος χαλκουργός, ο οποίος, λόγω και της οικονομικής του άνεσης, φρόντισε να δώσει στον Σοφοκλή καλή και ολοκληρω- μένη αγωγή. Δάσκαλό του στη μουσική και την όρχηση είχε τον φημισμένο μουσικοδιδάσκαλο Λάμπρο. Η πνευματική και ψυχική του καλλιέργεια, η χάρη και η γοητεία του, καθώς επίσης και τα σωματικά του προσόντα τον κατέστησαν πρότυπο ολοκληρωμένου πολίτη των κλασικών χρόνων. Ήδη σε ηλικία 15 ετών επελέγη κορυφαίος του χορού των εφήβων κατά τον εορτασμό της συντριβής του Ξέρξη στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Σύζυγός του αναφέρεται η Νικοστράτη, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Ιοφώντα, κι απ’ αυτόν έναν εγγονό, τον Σοφοκλή. Παράλληλα είχε συνάψει σχέση και με τη Θεωρίδα από τη Σικυώνα, η οποία του γέννησε έναν ακόμη γιο, τον Αριστίωνα. Ο Σοφοκλής ήταν αφοσιωμένος στην αθηναϊκή πολιτεία ( φιλαθηναιότατος ) και διακρινόταν για την ευσέβειά του προς τη θρησκεία και τους κοινωνικούς θεσμούς. Υπήρξε προσωπικότητα δημοφιλής, είχε πολλούς φίλους και συνδέ- θηκε με εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής του, όπως τον Κίμωνα, τον Ηρό- δοτο, τον Περικλή και άλλους. Συμμετέσχε ενεργά στα πράγματα της πολιτείας αναλαμβάνοντας κατά καιρούς ποικίλα καθήκοντα. Το 443/42 π.Χ. εξελέγη πρόεδρος των ελληνοταμιών (της επιτροπής που διαχειριζόταν τους φόρους που κατέβαλλαν τα μέλη της Αθηναϊκής συμμαχίας) και το 441/40 π.Χ. στρα- τηγός, μαζί με τον Περικλή, στον Σαμιακό πόλεμο. Το 413 π.Χ., σε ηλικία 83 ετών, διετέλεσε πρόβουλος (πρόβουλοι ονομάζονταν τα μέλη της επιτροπής που ανέλαβε εκτάκτως εξουσίες για την ανόρθωση της Αθήνας μετά τον όλεθρο του αθηναϊκού στρατού στις Συρακούσες). Στην τραγική τέχνη μυήθηκε από τις τραγωδίες του Αισχύλου, από τον οποίο απέσπασε και την πρώτη του νίκη στους δραματικούς αγώνες που έγιναν στα Διονύσια του 468 π.Χ., όπου και εμφανίστηκε για πρώτη φορά. Έλαβε μάλιστα το βραβείο από τον Κίμωνα, που μόλις είχε επιστρέψει από τη νικηφόρα εκστρα- τεία εναντίον των Περσών. Λέγεται ότι έγραψε συνολικά 123 έργα για τις δραματικές εορτές, στις οποί- ες συμμετείχε περί τις 30 φορές. Πιθανόν να κέρδισε 20 ή και 24 νίκες, έναντι 13 του Αισχύλου και 4 του Ευριπίδη, και δεν κατέλαβε μάλλον ποτέ θέση κατώ- τερη από τη δεύτερη. Από το σύνολο του έργου του σώζονται ακέραιες επτά μόνο τραγωδίες και