Μπροστά σε αλλότριο ρόπτρο

Προοιμιο 16 | συνυπάρξουν ο ποιητής, ο εκπαιδευτικός και ο διαμορφωμένος μέσα από την πείρα των δυο προηγούμενων κριτικός / αναγνώστης της λογοτεχνίας. Με αυτή την έννοια, προϋπόθεση της άσκησης του λογοτεχνικού κριτικού λόγου (διαφοροποιημένου από τον φιλολογικό, τον φιλοσοφικό, τον ιστορικο-πολιτικό ή όποιον άλλο) είναι μεν η παιδεία και οι γνώσεις αλλά συνάμα και εκείνη η δοκιμασμένη στο δημιουργικό πεδίο ευαισθησία που μόνο ένας ασκημένος της τέχνης μπορεί να τη μεταμορφώσει σε κριτικό όργανο, με όχημά του τη λογοτεχνική γλώσσα. Δεν θέλω να πω με όσα προη- γήθηκαν ότι υποβαθμίζω τη γνωσιακή διάπλαση του Κουτσούνη ως φιλολόγου ή την πολυετή θητεία του στην εκπαίδευση. Κάθε άλλο, αυτά είναι εξάλλου σημεία που αναμφίβολα συνδέονται άμεσα και συνεχώς με τις απαραίτητες συμπληρωματικές σχέσεις οι οποίες χρειάζεται να συνοδεύουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη λειτουρ- γική θέση της λογοτεχνίας στο σχολείο. Ο δάσκαλος πριν από κάθε τι άλλο αξίζει να είναι ένας καλός αναγνώστης, έτσι ώστε να επιλέγει και να προετοιμάζει μέσα από την ανάγνωση τη συνάντησή του με τον μαθητή. Και, εννοείται, όλη η διαδικασία, της επιλογής, της προετοιμασίας και της πλαισίωσης του λογοτεχνικού κειμένου που το μοιράζονται στη συνάντησή τους διδάσκοντες και διδασκόμενοι, αποτελεί την ίδια στιγμή ένα αμφίπλευρο κριτικό εγχείρημα. Στο «Παράρτημα ΙΙ» του Μπροστά σε αλ- λότριο ρόπτρο , αναφερόμενος ιδιαίτερα σε θέματα που άπτονται της εκπαίδευσης, ο Κουτσούνης συγκλίνει κατά τη γνώμη μου προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση: η λο- γοτεχνία έχει κερδίσει τον διδασκόμενο, τον έχει κάνει να την αγαπήσει, από τη στιγμή που το ποιητικό ή το πεζογραφικό κείμενο παύουν να είναι διάσπαρτες νησίδες στις σελίδες ενός ένυλου ή άυλου βιβλίου. Ενώ υποκινούν σ΄ αυτόν συνεχή ερωτή- ματα και αναπάντεχες σκέψεις για την ίδια τη ζωή του! ΑΛΕΞ. Σ. ΖΗΡΑΣ Ιούνιος-Ιούλιος 2021