Μπλε ήλιος

ΜΠΛΕ ΗΛΙΟΣ 15 πώς είναι.Τώρα δεν ξέρω κι εγώ πώς είναι.Κοιμάμαι ελάχιστα· περισσότερο αγρυπνώ,μήπως και γίνει κάτι και εμφανιστεί. Δεν εμφανίζεται ποτέ. Κάνω καταμέτρηση γεγονότων,προσκαλώ συμβάντα, μνή- μες από ένα αδιευκρίνιστο παρελθόν για να θυμάμαι ότι τα έζησα όλα αυτά.Να σιγουρευτώπως ήμουν κι εγώ εκεί.Δεν συ- νέβησαν σε κάποια άλλη.Ηδιήγηση μιας άλλης ζωής που είναι απροκάλυπτα δική μου.Πραγματικά δεν ξέρω αν η μνήμη μου με κοροϊδεύει,αν όντως τα έζησα όλα αυτά ή τα επινοώαδιάκο- πα.Κάθε άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από ένα παρελθόν; Ακόμα κι αν αυτό είναι δημιουργημένο, πλάσμα της φαντασίας του. Θυμάμαι πράγματα που δεν συνέβησαν ποτέ,δεν τα έχω ζήσει. Ξεχνάω άλλα που πάντα τα θεωρούσα σημαντικά. Γιατί δεν με αφήνει ήσυχη το παρελθόν; Τι άλλο ζητάει από μένα να του δώσω; Όταν άκουγα τα βήματά του το πρωί, δίχως ήχο, δίχως λαιμό κι ανάσα. Όταν με κοιτούσε με μια αίσθηση πόνου · το νευρι- κό κλαψούρισμα των χεριών του τις σπάνιες φορές που με άγγιζε. Ίσως σε κάποιο χορό, τυχαία στον διάδρομο, στη θά- λασσα,μην και με σκεπάσουν τα κύματα. Με σκέπαζαν,αλλά ποτέ δεν του το είπα. Τοπρόσωπό του,πουώρεςώρες ήταν σαν ναμε κοιτούσε κά- τωαπό το νερό.Λες και βρισκόταν μόνιμα σε έναν δικό του βυθό. Μετράω αυτά που δεν ήρθαν, παρά εκείνα που με βρή- καν. Έχουν περισσότερη ζωή μέσα τους. Ακούω τον σιγανό