Μπλε ήλιος

[Μαριάννα] Μία φλοίδα φως, σαν κάτι ζωντανό που ανασαίνει, πέφτει και κυλάει στο τραπέζι. Σκόνη στροβιλίζεται τριγύρω όπως μικρά κεφαλάκια φω- τεινής δροσιάς. Τα πιάνω για λίγο στο χέρι μου κι ύστερα τα αφήνω ελεύθερα να συνεχίσουν τον χορό τους πάνω από το κεφάλι μου.Εδώ και ώρα με τριγυρίζει μια σκέψη όλο σκόνη. Από το ανοιχτό παράθυρο έρχεται μια παράξενη μουσική, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τα λόγια.Ξέρω όμως ότι φωτί- ζει μέσα μου,καθώς με βρίσκει μόνη να πίνω καφέ στην κου- ζίνα.Δεν υπάρχει κανείς να του το πω, τα παιδιά λείπουν πά- λι,αλλά εγώ είμαι εδώ μ’ αυτό το αβέβαιο σπίθισμα γύρω μου. Πόσο καιρό έχω να ακούσω μουσική; Καμιά φορά σκέφτομαι ότι από εδώ άρχισαν όλα, εδώ και θα τελειώσουν. Σαν μια παράξενη μουσική που ολοένα φθίνει ή σαν ρωγ- μή στην επιφάνεια μιας λίμνης. Κι άλλες φορές συμπεραίνω πως ό,τι δεν έζησα είναι δικό μου για πάντα. Ίσως κι ό,τι δεν άκουσα, δεν άγγιξα, δεν είδα. Πράγματα της ζωής που μου κρύφτηκαν ή που εγώ δεν άντε- ξα να ανακαλύψω.