Μπάλα μπαλαρίνα

13 της δασκάλας, που κοίταζε τον μαθητή της με θαυμασμό. ΟΜάριος ήταν ο πρώτος στην τάξη. Πρώτος στα μαθήματα, σε όλα τα μαθήματα, χωρίς κα- μιά εξαίρεση. Ήταν πρώτος και συμπεριφερό- ταν σαν μοναδικός. Συμπεριφερόταν σαν να μην υπήρχε χώρος για κανέναν άλλο μέσα στην τάξη. Σαν η τάξη, η δασκάλα, το σχολείο να ήταν φτιαγμένα μόνο γι’ αυτόν. Δεν άφηνε ευκαιρία να μη δείξει ότι όλοι οι άλλοι ήταν λιγότερο δια- βασμένοι, πιο αργοί και ότι έκαναν ανόητα λάθη, που πάντα πεταγόταν εκείνος, ο έξυπνος, να τα διορθώσει, χωρίς εννοείται ποτέ να σηκώνει το χέρι του. Στα αθλήματα, όμως, οΜάριος ήταν…σχεδόν πρώτος. Σχεδόν, γιατί η Τζούλυ πολλές φορές τον άφηνε δεύτερο. Συχνά έβγαινε πρώτη στους δρόμους ταχύτητας και στους δρόμους αντο- χής. Στην εκκίνηση ήδη η τάξη είχε χωριστεί στα δύο. Σ’ εκείνους που υποστήριζαν την Τζούλυ και σ’ εκείνους που υποστήριζαν τον Μάριο. Από τη μια τα κορίτσια και από την άλλη τ’ αγόρια. Όλα, εκτός από τον Κωνστα- ντίνο. Εκείνος πάντα υποστήριζε την Τζούλυ.