Μουσικές καρέκλες (pocket)

[ 14 ] κόλαση της σύγχυσης, πάνω από δύο βδομάδες, άρχισε να χάνεται από μέσα του. Ξαφνικά έγινε ωραίο πράγμα ο θάνατος. Όσα συνέβησαν μετά εκτυλίχθηκαν μέσα σ’εκείνη τη μικρή χα­ ραμάδαφωτός που είχε απομείνει από τις αισθήσεις του. Η καταπα­ κτή αποπάνω του άνοιξε. Ένα μεγάλο, τραχύ χέρι φάνηκε. Ξαφνικά βρέθηκε πάνωστο κατάστρωμα, να τρέμει ανεξέλεγκτα αλλά και να δυναμώνει στιγμή τη στιγμή από τον καθαρό, κρύο αέρα. «Διάτες» μούγκρισε ο καπετάνιος. «Κανένας μαλάκας δεν θα με διατάξει». Ο Ντέντα κατάφερε για πρώτη φορά να διασταυρώσει το βλέμ­ μα του με αυτό του καπετάνιου. Και είδε πόσο θλιμμένο ήταν. «Δεν έχουμε πολύακόμα» συνέχισε ο καπετάνιος «αλλάδεν είμαι σίγουρος ότι θα είναι πολύ καλύτερα εκεί που θα πάτε». Και το «εκεί» δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ελάχιστη δια­ ταραχή, ένα μικροσκοπικό γκρίζο σημείο στην τελείως μαύρη επι­ φάνεια του ποταμού, το πιο απόμακρο στην άκρη του οπτικού πε­ δίου. Αρχικά δεν φαίνεται να μεγαλώνει. Φαίνεται κι αυτό το ίδιο στέρφο, δίχως την παραμικρή προοπτική ανάπτυξης, σαν την υπό­ λοιπη φύση. Μια απλή διαταραχή, ένα σκουπιδάκι στο τεράστιο παρατηρητικό μάτι της φύσης. Τίποτα περισσότερο. Έπειτα ηψευδαίσθηση χάνεται. Ηκίνηση επανέρχεται. Το γκρίζο σημείο μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Στο τέλος είναι ένα νησί. Φτάσανε. Οι φορτηγίδες αδειάζουν με τη σειρά που έρχονται. Μια απαίσια μυρωδιά βάλτου σε όλο το νησί. Σαπίλα. ΟΝτέντα είναι τόσο μικρός. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζει τίποτα γιαβάλτους, γιασαπίλα. Είναι οοργανισμός του που αντιδρά,