Μουσικές καρέκλες (pocket)

[ 27 ] οι εκπλήξεις είναι κάτι καλό. Μαθαίνεις πράγματα από αυτές. Συνε­ χίζουμε να μαθαίνουμε». «Είσαι τόσο αισιόδοξος στο θέμα της εξέλιξης, Πολ. Και πιθανώς αυτό να συμβαίνει επειδή είσαι ένας late bloomer , άργησες να ωρι­ μάσεις, πέρασες την εφηβεία όσο ήσουν στην Ομάδα Άλφα. Πάνω από τριάντα χρόνια ήσουν σε αγρανάπαυση, και ξαφνικά άνθισες. Ήσουν ένας απογοητευμένος και καθαρά βαριεστημένος αστυνο­ μικός στο Άλμπι, ενώ εγώ έγραφα ακαδημαϊκές εργασίες για τον θεωρητικό μαρξισμό στοΠανεπιστήμιο της Ουψάλας. Έπειτα, ενδε­ χομένως, με προσπέρασες. Ενδεχομένως , λέω». «Για ποιο πράγμα ;» «Τι;» «Έγραφες ακαδημαϊκές εργασίες για τον θεωρητικό μαρξισμό;» «Την κλασική εργασία Ο μαρξισμός στην καθημερινότητα, ναι» δήλωσε ο Σέντερστεντ και διαπίστωσε με το γνωστό θλιμμένο ύφος ότι το καλβαντός είχε τελειώσει. «Πρέπει να παραγγείλουμε λίγο ακόμα» πρόσθεσε και έκανε νόημα στη σερβιτόρα. «Έχε υπόψη σου ότι αύριο είναι εργάσιμη» είπε ο Γελμ. «Δευτέρα πρωί, all work and no play – δουλειά και όχι παιχνίδια». «Να υποθέσω ότι εσύ δεν θέλεις άλλο ένα ποτό;» «Όχι». «Καλώς». Ήρθαν καινούργιαποτά. Έπειτααπόμιασιωπή, χάριναπόλαυσης μερικών στιγμών, οΆρτο Σέντερστεντ είπε λίγο πιο στοχαστικά: «Είχα δει τη μία πλευρά. Έναν κόσμο όπου ο καπιταλισμός και η εγκληματικότητα ήταν απλώς ένα και το αυτό. Εκεί όπου όλα έχουν να κάνουν με τη μέθη που προσφέρει η εξουσία, την αίσθηση του να είσαι ισχυρότερος από τους άλλους, να μπορείς να πατάς τους