Μουσικές καρέκλες (pocket)

[ 26 ] ζύγιο.Τοαναλάβαμε εμείς απλώς επειδήο τύπος είναι σε έναν τομέα που ενεργοποιεί αυτόματα τους διάφορους εθνικούς και διεθνείς συναγερμούς». «Και πολύ σωστά γίνεται αυτό» είπε ο Σέντερστεντ. «Δεν υπάρχει τίποτα εκεί, και το ξέρεις καλά, Πολ. Απολύτως τίποτα. Πρόκειται για πολύ ξεκάθαρη περίπτωση για να χρειάζεται περαιτέρω έρευνα. Είναι μιααυτοκτονίασερβιρισμένηστοπιάτο, αν έχει δει ποτέ κανείς κάτι τέτοιο. Δεν αυτοκτόνησε. Πρόκειται για μια κλασικά στημένη αυτοκτονία. Και δεν ξέρουμε καν αν είναι νεκρός». «Το κρεμασμένο πτώμα είναι, υποθέτω, αρκετό…» είπε ο Γελμ. «Εντάξει τότε, είναι» είπε ο Σέντερστεντ «ως προς αυτό. Αλλά δεν πρόκειται για αυτοκτονία. Εγγυώμαι ότι είναι στημένη». «Μα δεν υπάρχει κάτι που να μας οδηγεί προς τα εκεί» είπε ο Γελμ. «Αν είναι κλασική περίπτωση, κατά κάποιον τρόπο, τότε έχου­ με να κάνουμε με μια τυπική υπόθεση ενός ερευνητή στο χείλος της καταστροφής. Διαζύγιο, αλκοόλ, δουλειά, δουλειά, δουλειά, μοναξιά, επισφαλής κοινωνικότητα, και ένα όχι και τόσο ανεπτυγμένο κοινω­ νικό ενδιαφέρον. Όλα αυτά που απειλούν τον καθένα από εμάς». «Από εμάς;» έκανε ο Σέντερστεντ. «Εμάς τους λευκούς, τους μεσήλικες, τους ετεροφυλόφιλους άντρες» εξήγησε ο Γελμ. «Και πότε, αλήθεια, έγινε παστρικό ξανά αυτό το χονδροειδές χαρακτηριστικό δείγμα;» μουρμούρισε ο Σέντερστεντ. «Γιατί δεν με αφήνεις στην ησυχία μου να απολαύσω το καλβαντός;» «Επειδή δεν γεράσαμε τόσο πολύ ακόμη» είπε ο Πολ Γελμ και έγειρε πίσω στην καρέκλα του. «Έλα τώρα, Άρτο. Καθημερινά ερχό­ μαστε αντιμέτωποι με καινούργιες εκπλήξεις σε αυτή την καταρα­ μένη δουλειά. Ακόμα κι αν πρόκειται για σπανίως θετικές εκπλήξεις,