Μουσικές καρέκλες (pocket)

[ 25 ] Πέρασε κι άλλος χρόνος. «Όσο κι αν κάθεσαι σαν σιωπηλός προϊστάμενος» πρόσθεσε ο Σέντερστεντ. «Η οικογένεια είναι στη Σουηδία;» ρώτησε ο Γελμ. «Ήρθε η Λίντα από την Αυστραλία. Πρέπει να έχει γίνει η μεγα­ λύτερη τεμπέλα στον κόσμο τώρα πια. Ευχαρίστως θα πήγαινα κι εγώ στη Σουηδία. Αλλά να που έγινε αυτό…» Ο Γελμ έμεινε πάλι σιωπηλός σαν Σφίγγα. ΟΆρτο Σέντερστεντ κάρφωσε το ανοιχτογάλανο βλέμμα πάνω του. «Η δεύτερη κόρη μου, δηλαδή». «Η Λίντα» είπε ο Γελμ. «Ξέρω. Καλά είναι;» «Εκτός απ’το ότι συνεχίζει να γυρίζει τον κόσμο χωρίς σκοπό και νόημα, ναι» απάντησε ο Σέντερστεντ. «Ξεδιάντροπα καλά». «Ακριβώς σαν τον πατέρα» σχολίασε ο Γελμ. Έπειτα έμεινε σιωπηλός. Σήκωσε το μικρό ποτήρι και άφησε το χρυσαφένιο ελιξίριο να περάσει στο στόμα του χωρίς να σκέφτεται απολύτως τίποτα. Με αυτό τον τρόποδημιουργούνταν ένα κενόπου ήταν τέλειο για την απορρόφηση κρυφών σκέψεων των άλλων. «Εγώ ταξιδεύω πολύ λίγο στον κόσμο» έκανε βλοσυρός ο Σέ­ ντερστεντ. «Όταν πήρααυτήν εδώτηδουλειά, είχαμάλλον κατά νου ότι θα είχα λίγο περισσότερες ευκαιρίες για κάτι τέτοιο». «Μπορεί να υπάρχει μια τέτοια ευκαιρία τώρα» είπε ο Γελμ και έμεινε ξανά σιωπηλός. «Δεν αυτοκτόνησε αυτός» είπε τελικά ο Σέντερστεντ. «Όλααυτό δείχνουν» είπε ο Γελμ, χωρίς καν ένα χαμόγελο θριάμ­ βου. «Ηλικιωμένος προφέσορας. Ένας γάμος, σχεδόν πενήντα χρό­ νια, που έληξε με άσχημο τρόπο. Ήταν δυστυχισμένος μετά το δια