Μουσικές καρέκλες (pocket)

[ 23 ] ΗΦάινα δεν είναι εκεί. Μόνο τα πόδια της είναι εκεί. Σε ένα λου­ τρό αίματος. Δενκαταλαβαίνει τίποτα.Πέφτει σταγόνατακαι κοιτάζει μεβλέμμα απλανές, χωρίς να βλέπει ουσιαστικά το παραμικρό. Σηκώνει το αρι­ στερόπόδι τηςΦάινα. Είναι μελανιασμένο. Και τότεκαταλαβαίνει.Αυτή η επίγνωση τον χτυπάει με τέτοια δύναμη, που είναι πέρα από οτιδή­ ποτε έχει βιώσει μέχρι τώρα. Είναι μια επίγνωση απολύτως αμείλικτη. Έκοψαν τα πόδια της επειδή δεν ήθελαν να τα φάνε. Η σάρκα τους μπορεί να ήταν τοξική. Και δεν υπάρχει τίποτα πια. Τίποτα. Η τούλινη κουρτίνα δείχνει την ευσπλαχνία της. Ο χορός της σταματά. Το ημιδιάφανο πέπλο τραβιέται ξανά πάνωστη σκηνή. Το παράδοξοαεράκι σταματά επίσης. Αυτόπουσυμβαίνει στην ημιδια­ φάνεια είναι τυλιγμένο στο μισοσκόταδο της χάριτος, αλλά όχι της λήθης. Η μοναδική κίνηση είναι το σφυροκόπημα της καρδιάς. Για­ τί η καρδιά δεν συνηθίζει ποτέ σε τέτοια. Δεν ηρεμεί ποτέ. Πριν καλμάρει εντελώς. Το χέρι που τραβάει την τούλινη κουρτίνα στο πλάι έχει σταμα­ τήσει να τρέμει. Εκεί έξω η θάλασσα είναι ακόμη απόλυτα ήρεμη. Ο άνεμος δεν πλησιάζει την ακτή της Τοσκάνης. Οπόνος από αυτό που υπερβαίνει μια μνήμη τείνει να μεταμορ­ φωθεί. Αλλάζει όλο και περισσότερο, γίνεται καθαρή επικέντρωση, καθαρός σχεδιασμός. Κι ενώ το βλέμμα παραμένει ακόμη καρφω­ μένο στην ημιδιαφάνεια του πέπλου, ο ανεξέλεγκτος πόνος παρα­ χωρεί τη θέση του σε μια ελεγχόμενη απόλαυση. Είναι οι υπέροχες ακριβείς ρυθμίσεις των τελευταίων ημερών. Των ημερών πριν από την Ημέρα.