Μουσικές καρέκλες (pocket)

[ 22 ] ρο χρόνο. Ο αέρας έχει γίνει μια παχύρρευστη μάζα, τα ταλαιπωρη­ μένα πόδια του δεν τον οδηγούν πουθενά.Τα πάντα είναι παράλογα μέσα στη μοναξιά του. Η πραγματικότητα βρίσκεται κάπου αλλού. Έλλειψη τροφής και έλλειψη υγρών, δύο καταστάσεις που τον προ­ λαβαίνουν, ο κόσμος γίνεται ασαφής. Το μόνο που είναι πραγματικό είναι η ανησυχία, ο φόβος. Ο ουρανός τον περιεργάζεται με το γκρίζο μάτι του. Κάπου μακριά βλέπει την κουβέρτα με την οποία έχουν τυλίξει τους ώμους τηςΦάινα μερικοί καλοί άνθρωποι. Δεν βλέπει το όμορ­ φο, ανοιχτοπράσινο, μακρύ φόρεμα, αλλά όταν πηγαίνει λίγο πιο κοντά, του φαίνεται ότι βλέπει τα πολύ μελανιασμένα πόδια της να εξέχουν κάτω από την κουβέρτα. Ναι, σκέφτεται ο Ντέντα, και είναι ένα «ναι» που θα το θυμάται τη στιγμή του θανάτου. Ναι, η Φάινα είναι σώα και αβλαβής. Πλησιάζει λίγο ακόμα. Βλέπει τα πόδια. Είναι όντως πόδια. Κλεί­ νει τα μάτια στο γκρίζο του ουρανού. Ευχαριστεί τις θεϊκές δυνάμεις. Δεν θα την ξαναφήσει μόνη. Ποτέ. Αλλά υπάρχει κάτι παράξενο στην κουβέρτα. Να τύλιξε άραγε η Φάινα όλο το κορμί της με την κουβέρτα; Μάλλον έτσι είναι. Θα κρύωνε. Δεν βλέπει όμως το κεφάλι της. Τα ξανθά μαλλιά της. Έχει φτάσει δίπλα στην παρυφή του δάσους. Η κουβέρτα τού φαί­ νεταιόλοκαιπιοπαράξενη.Είναιεπίπεδη.Καιούτεβλέπειτοπαραμικρό ίχνος από τοανοιχτοπράσινοφόρεμα. Ωστόσο ταπόδια είναι εκεί.Τα μελανιασμένα, παγωμένα πόδια εξέχουν κάτω από την κουβέρτα. Ο Ντέντα σηκώνει την κουβέρτα. Η ψυχρή ματιά του ουρανού είναι πιο γκρίζα από ποτέ.