Μουσικές καρέκλες (pocket)

[ 16 ] Οένστολος που επιβιβάστηκε ότανσταμάτησανστηναποβάθρα φωνάζει στους αχθοφόρους να γυρίσουν πίσω. Παρόλο που πασχί­ ζει να επιδείξει το κύρος του και την αυστηρότητά του, ο τρόμος έχει φωλιάσει στο βλέμμα του. Ο Ντέντα αναγνωρίζει τον τρόμο. Ξέρει πώς φαίνεται στα μάτια των ανθρώπων. Έχει μάθει επίσης –με τον σκληρό τρόπο– τι μπορεί να κάνει ο τρόμος στους ανθρώπους. Κι έτσι ο ένστολος γυρίζει και φωνάζει στον καπετάνιο. Τον κα­ πετάνιο τουΝτέντα. Είναι η τελευταίαφορά που τον βλέπει. Οι φορ­ τηγίδες φεύγουν. Στρίβουν και χάνονται πίσω από μια άκρη του νησιού. Ο Ντέντα νομίζει ότι βλέπει την έκφραση του καπετάνιου μπροστά του όταν αναγκάζεται να χύσει το αλεύρι απευθείας στο έδαφος.Το χυμένοαλεύρι υψώνεται σαν κορφοβούνι. Ένα χιονισμέ­ νο κορφοβούνι. Αυτό είναι όλο κι όλο, ένα τεράστιο βουνό από αλεύρι. Ο Ντέντα δεν βλέπει να ξεφορτώνουν άλλα τρόφιμα, ούτε ψωμί ούτε νερό ούτε αποξηραμένο ψάρι, όπως τους είχαν υποσχε­ θεί. Και πουθενά σκεύη να μαγειρέψουν, να ζυμώσουν, να φάνε, να πιουν. Μόνο αυτό το βουνό από αλεύρι. Ούτε φαίνεται όμως να υπάρχουν φούρνοι για να ψήσουν έστω λίγο ψωμί. Τι κάνει κάποιος μόνο με αλεύρι ; Τρώει; Και ενώ οι φορτηγίδες χάνονται σιγά σιγά στα κατάντη του πο­ ταμού, βάζουν μερικούς γύρω από τον σωρό με το αλεύρι για φύ­ λακες. Λίγο πριν απ’ το σούρουπο έρχεται το χιόνι. Και όχι με τη μορφή μιας ήπιας χιονόπτωσης, αλλά πραγματικής χιονοθύελλας. Και μέσα σε μια νύχτα εκείνος ο αλευρόλοφος γίνεται πραγματικά ένα χιονισμένο κορφοβούνι. Οι δεσμώτες προσπαθούν να ανάψουνφωτιές για να ζεσταθούν, αλλά το υγρό ξύλο της λεύκας δεν λέει να αρπάξει. Μόλις ελάχιστες φωτιές ανάβουν, και ο Ντέντα αποφεύγει το στριμωξίδι γύρω από