Το μουσείο των υποσχέσεων

5 άλλαζα κάτι επάνω μου, θα ήταν τα μαλλιά μου. Ό,τι κι αν κάνω, μοιάζουν με σκούπα αχυ- ρένια, χωρίς σκουπόξυλο ευτυχώς. Σιχαίνομαι τις μπάμιες και με τσατίζει η αγένεια. Και η ξιπασιά επίσης. Όταν μεγαλώσω, δεν ξέρω τι θέλω να γίνω. Ξέρω όμως τι δε θέλω… Δε μου αρέσει να περιαυτολογώ, γι’ αυτό θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Αποφάσισα να γράψω τα απομνημονεύματά μου. Δηλαδή κάτι τέτοιο, αλλά λίγο πιο σύντομο. Συγκεκρι- μένα θα σας διηγηθώ την πιο μεγάλη, την πιο συναρπαστική, την πιο επικίνδυνη περιπέτεια της ζωής μου όλης. Συμπτωματικά είναι και η πιο όμορφη. Κι όπως όλα τα ωραία πράγματα, έγινε καλοκαίρι.