Μισός κόσμος (Τα χρονικά της τσακισμένης θάλασσας)

J OE A B E R C ROMB I E 16 μόχαρηςΜητέρας κι έτσι το βάζουν με τ’ αγόρια της κονίστρας και του μαθαίνουν να πολεμά. Ανάμεσα στα πιο μικρά παιδιά πάντα υπάρχουν μερικά τέτοια κορίτσια, όμως με κάθε χρόνο που περνά στρέφονται –ή μάλλον τα στρέφουν– σε πιο κατάλ­ ληλες ασχολίες κι έπειτα τους φωνάζουν, τα εκφοβίζουν και τα χτυπούν, μέχρι να ξεριζωθούν όλα τα επονείδιστα παράσι­ τα και να μείνει μονάχα ο ένδοξος ανθός της αντρικής νιότης. Όταν οι Βανστεριανοί περνούσαν τα σύνορα, όταν οι Νη­ σιώτες έρχονταν για επιδρομή με τα πλοία τους, όταν κλέφτες εισέβαλλαν σε κάποιο σπίτι μες στη νύχτα, οι γυναίκες της Γκέτλαντ γρήγορα έπιαναν σπαθιά στα χέρια τους και πολε­ μούσαν μέχρι να τις πάρει η Θανή – και πολλές ανάμεσά τους ήταν φοβερές πολεμίστριες. Έτσι συνέβαινε ανέκαθεν. Πότε όμως κάποια γυναίκα πέρασε τελευταία φορά τις δο­ κιμασίες και πήρε τους όρκους; Πότε συμμετείχε σε επιδρομή; Υπήρχαν ιστορίες και τραγούδια, όμως ακόμα κι η Γριά Φεν, που ήταν ο γηραιότερος άνθρωπος στο Θόρλμπι –και κάποιοι έλεγαν στον κόσμο ολόκληρο–, δεν είχε δει ποτέ κάτι τέτοιο στ’ αναρίθμητα χρόνια της ζωής της. Μέχρι τώρα. Τόσος κόπος. Τόση χλεύη. Τόσος πόνος. ΗΘορν όμως τα είχε καταφέρει – τους είχε νικήσει. Έκλεισε τα μάτια της, ένιωσε το αλμυρό, αέρινο φιλί της Θαλασσινής Μητέρας στο ιδρωμένο της πρόσωπο και σκέφτηκε πόσο περήφανος θα ήταν ο πατέρας της. «Πέρασα» ψιθύρισε. «Όχι ακόμη». ΗΘορν δεν είχε δει ποτέ τον Δάσκαλο Χιού­ ναν να χαμογελάει – ούτε και τον είχε ξαναδεί τόσο βλοσυρό όσο εκείνη τη στιγμή όμως. «Εγώ επιλέγω τις δοκιμασίες στις