Μισός κόσμος (Τα χρονικά της τσακισμένης θάλασσας)

Μ Ι ΣΟΣ KOΣΜΟΣ 21 Ο Ράουκ έμεινε πεσμένος, στηριγμένος στην υγρή άμμο με τους αγκώνες του και τα μάτια γουρλωμένα. ΟΜπραντ στεκόταν ανάμεσα στα υπόλοιπα αγόρια με το στόμα του ορθάνοιχτο και όλοι τους είχαν τα μάτια γουρλω­ μένα. Ο Έντβαλ άνοιξε το στόμα του, όμως το μόνο που βγήκε από μέσα ήταν ένας παράξενος, υγρός ήχος. Το σπαθί του έπεσε στην υγρή άμμο κι ύστερα σήκωσε αδέξια το χέρι για να ψηλαφήσει τον λαιμό του. Από εκεί εξείχε η λαβή του σπαθιού της Θορν. Η ξύλινη λεπίδα είχε σπάσει όταν την πάτησε ο Σόρνταφ, αφήνοντας ένα μακρύ, αιχμηρό θραύσμα, που είχε διαπεράσει τον λαιμό του Έντβαλ και γυάλιζε κατακόκκινο. «Θεοί μου» ψιθύρισε κάποιος. Ο Έντβαλ έπεσε στα γόνατα. Από το στόμα του έβγαινε ματωμένο σάλιο με αφρούς, που έσταζε στην άμμο. Ο Δάσκαλος Χιούναν τον έπιασε καθώς άρχισε να πέφτει στο πλάι. Γύρω τους μαζεύτηκαν ο Μπραντ και μερικοί άλλοι φωνάζοντας ακατάληπτα. Η καρδιά της Θορν βροντοχτυπού­ σε τόσο, που δεν άκουγε το παραμικρό. Ταλαντευόταν όρθια, με το πρόσωπό της να πάλλεται από τον πόνο και τα μαλλιά της λυτά, να της κολλάνε στο πρόσω­ πο από τον άνεμο. Ταυτόχρονα αναρωτιόταν αν όλο αυτό ήταν κάποιου είδους εφιάλτης. Έπρεπε να είναι. Προσευχόταν να είναι. Έκλεισε τα μάτια της σφιχτά · τα έσφιξε, τα έσφιξε, όπως είχε κάνει όταν μετέφεραν το παγωμένο, λευκό και άψυχο κορμί του πατέρα της στο Δώμα των Θεών. Ο θάνατος του πατέρα της όμως ήταν πραγματικός, όπως κι αυτό που είχε συμβεί εδώ.