Μισός κόσμος (Τα χρονικά της τσακισμένης θάλασσας)

J OE A B E R C ROMB I E 18 κι ηΘορν. ΟΈντβαλ κοίταξε γύρω του συνοφρυωμένος, κανείς όμως δεν μίλησε. Απρόθυμα, βγήκε κι εκείνος στην κονίστρα, πιάνοντας ένα ξύλινο σπαθί. «Δεν είναι δίκαιο». ΗΘορν είχε συνηθίσει να φορά πάντο­ τε ένα γενναίο προσωπείο, άσχετα με το πόσο μειονεκτική ήταν η θέση της. Αυτή τη φορά, όμως, η φωνή της ακούστηκε σαν απεγνωσμένο βέλασμα προβάτου που οδηγείται αβοήθη­ το στη σφαγή. ΟΧιούναν ρουθούνισε απαξιωτικά. «Αυτή η κονίστρα είναι πεδίο μάχης, κοριτσάκι, και στο πεδίο της μάχης δεν υπάρχει δίκαιο και άδικο. Ας γίνει αυτό το τελευταίο σου μάθημα». Ακούστηκαν μερικοί σκόρπιοι καγχασμοί, πιθανότατα από κάποιους που είχε εξευτελίσει στο παρελθόν στη διάρκεια της εξάσκησης. ΟΜπραντ παρακολουθούσε με τούφες μαλλιά να πέφτουν στο πρόσωπό του και το χέρι να σκουπίζει το ματω­ μένο του στόμα. Οι υπόλοιποι είχαν τα μάτια καρφωμένα στο έδαφος. Όλοι τους το ήξεραν πως δεν ήταν δίκαιο. Δεν τους ένοιαζε. Η Θορν έσφιξε το σαγόνι της, έπιασε με το χέρι της ασπί­ δας το πουγκί που κρεμόταν γύρω από τον λαιμό της και το έδεσε σφιχτά. Μια ζωή ήταν μόνη της ενάντια σε όλους. Αν μη τι άλλο, η Θορν ήταν πολεμίστρια και θα φρόντιζε αυτή τη μάχη να τους μείνει αλησμόνητη. Ο Ράουκ έκανε στους άλλους ένα κοφτό νεύμα με το κεφά­ λι του κι αυτοί άρχισαν να απλώνονται, προσπαθώντας να την περικυκλώσουν. Δεν ήταν ό,τι χειρότερο – αν χτυπούσε αρκε­ τά γρήγορα, μπορεί να έβγαζε εκτός μάχης έναν απ’ τους τρεις κι έτσι να έδινε στον εαυτό της ένα ίχνος ελπίδας ενάντια στους άλλους δύο.