Μίσος και αίμα

M I Σ Ο Σ Κ Α Ι Α Ι Μ Α 13 σκίρτημα αυτό τον έκανε να συνέλθει. Διέσχισε το δωμάτιο και πήγε μπροστά σ’ έναν πολυκαιρισμένο καθρέφτη για ξύρισμα που ήταν καρφωμένος στον τοίχο. Κοίταξε το εξάνθημά του. Τον καιρό που κυνηγούσαν τον Δολοφόνο των Ισχυρών, ένα κόκκινο σημάδι είχε αρχίσει να αναπτύσσεται στο μάγουλό του, και ένα άτομο που ήταν πολύ στενά συνδεδεμένο μαζί του του είχε πει ότι το σημάδι έμοιαζε με καρδιά. Είχε περάσει πολύς καιρός από τότε. Εκείνη δεν ήταν πλέον τόσο στενά συνδεδεμέ- νη μαζί του, αλλά κάποιο άλλο άτομο με την ίδια σχέση πίστευε ότι το εξάνθημα ήταν απαίσιο. Ανέσυρε από τη μνήμη του την εποχή που γίνονταν οι Φόνοι των Ισχυρών με ένα μείγμα μελαγχολικής και ουτοπικής διάθε- σης. Ήταν μια παράξενη εποχή, ένα αλλόκοτο συνονθύλευμα επαγγελματικής επιτυχίας και προσωπικής αποτυχίας. Και ανα- νέωσης, βασανιστικής ανανέωσης, με εκείνον τον τρόπο που η ανανέωση είναι πάντα βασανιστική. Η Σίλα, η σύζυγός του, τον είχε εγκαταλείψει. Έμεινε μόνος του με τα παιδιά στη βίλα πέρα στο Nορσμπόργ, ενώ βρισκόταν στη μέση μιας από τις σημαντικότερες έρευνες φόνων στην ιστο- ρία της χώρας. Τα παιδιά αναγκάστηκαν να τα καταφέρουν όπως μπορούσαν, ενώ ο ίδιος χωνόταν όλο και βαθύτερα στην υπόθεση, βρίσκοντας μια κάπως αμφιλεγόμενη παρηγοριά στην ερωτική αγκαλιά μιας συναδέλφου. Δυσκολευόταν ακόμη να διαχωρίσει αυτό που είχε πραγματικά συμβεί μεταξύ τους από αυτό που φανταζόταν ότι είχε συμβεί. Αλλά μόλις εξιχνίασαν την υπόθεση, το τρένο της ζωής επέ- στρεψε στις ράγες της συνήθειας –όπως έπιανε τον εαυτό του να το διατυπώνει σε κάποια λυρικά του ξεσπάσματα– και το ένα βαγόνι μετά το άλλο περνούσε από τη μία γραμμή στην άλλη και έπιανε πάλι την πεπατημένη, μέχρι που το παλιό τρέ- νο με το όνομα Γελμ άρχισε ξανά να του θυμίζει τον παλιό του