Μίσος και αίμα

A R N E D A H L 8 Με άλλα λόγια, υπήρχαν εκεί. O άνθρωπος κουβαλάει απίστευτες δυνατότητες ενέργειας μέσα του. Καθώς όλο του το είναι εκρήγνυται σε κύματα πόνου, οι αισθήσεις μοιάζουν να μετατοπίζονται από τα δάχτυλα, τα γεν- νητικά όργανα και τον λαιμό σε κάποιο άλλο μέρος εκτός του σώματός του. Η φρικτή οδύνη, κατά κάποιον τρόπο, έγινε γενι- κή, ανυψώθηκε πάνω από το σώμα και εισέβαλε στην –αναγκά- στηκε να σκάψει βαθιά μέσα του για τη λέξη– ψυχή του, ενώ όλη την ώρα εκείνος προσπαθούσε να κρατάει τη σκέψη του καθαρή. Αλλά τότε εμφανίστηκαν οι εικόνες. Αρχικά είχε παλέψει να κρατήσει την επαφή με τον έξω κόσμο, και ο έξω κόσμος δεν ήταν άλλο από γιγάντια αεροσκά- φη που περνούσαν με ταχύτητα έξω από τη μικρή χαραμάδα του παραθύρου. Πού και πού περνούσε φευγαλέα από μπροστά του η σιωπηλή σιλουέτα του δήμιου με τα φονικά εργαλεία της. Τελικά, τα βρυχώμενα αεροπλάνα ανακατεύτηκαν με τις εικόνες, και άρχισαν κι αυτά να μετατρέπονται σε άγρια φαντάσματα της αβύσσου. Δεν κατάφερε να βάλει σε τάξη τις εικόνες, δεν κατάφερε να βάλει σε τάξη τον τρόπο με τον οποίο εμφανίζονταν, τη σειρά με την οποία εμφανίζονταν, τη δομή που είχαν. Είδε το αλησμόνητο εσωτερικό της χειρουργικής αίθουσας στην οποία γεννήθηκε ο γιος του, αλλά ο ίδιος δεν ήταν εκεί, διότι ενώ ο γιος του γεννιό- ταν, ο ίδιος άκουγε τον εαυτό του να κάνει εμετό στην τουαλέτα. Αλλά τώρα ήταν εκεί, και ήταν όμορφα, δίχως μυρωδιές και δίχως ήχους. Η ζωή περνούσε στην επόμενη γενιά μέσα σ’ ένα άσπιλο και αγνό σκηνικό. Χαιρέτησε ανθρώπους που αναγνώρι- ζε ως μεγάλους συγγραφείς. Διάβηκε αθόρυβα δοκιμασμένους στον χρόνο διαδρόμους. Είδε τον εαυτό του να κάνει έρωτα με τη σύζυγό του, και η έκφρασή της μαρτυρούσε ευδαιμονία, με