Μίσος και αίμα

M I Σ Ο Σ Κ Α Ι Α Ι Μ Α 17 άλλα φύλλα, κίτρινα και πράσινα αντάμα, και ξεκίνησαν ένα μανιασμένο και ποικιλόχρωμο χορό ανάμεσα στις προσόψεις του κτιρίου. Αυτός ο χορός διακόπηκε εξίσου απότομα, το μοναχικό στροβίλισμα τράβηξε αόρατο γι’ αλλού και αυτό που απέμεινε ήταν ένας σωρός από φύλλα στην γκρίζα μονοτονία του τσιμέντου. Η πόρτα άνοιξε απότομα. Μέσα μπήκε ο Χόρχε Τσάβες. Η παρουσία αυτού του καθ’ όλα ενεργητικού τριαντάρη έκανε τον Γελμ να νιώσει καμιά δεκαριά χρόνια μεγαλύτερος. Αν και ήταν, κατά κανόνα, πρόθυμος να το δεχτεί κι αυτό · ο Τσάβες ήταν τώρα πια ένας από τους καλύτερους φίλους του. Είχε έρθει στην Oμάδα Άλφα από την αστυνομία του Σούντσβαλ, όπου είχε αυτοονομαστεί «ο μοναδικός μαυροκέφαλος μπάτσος της Nόρ- λαντ». Αν και ήταν από τη Στοκχόλμη, γιος χιλιανών πολιτικών προσφύγων από το Ρόγκσβεντ. O Γελμ ποτέ του δεν κατάλαβε πραγματικά πώς είχε καταφέρει να περάσει τους περιορισμούς για τα σωματικά προσόντα της Σχολής. Δεν ξεπερνούσε με τί- ποτα το ένα και εβδομήντα. Αλλά πάλι, δεν έπαυε να είναι ένας από τους πιο έξυπνους αστυνομικούς της χώρας – και τουλάχι- στον ο πιο δραστήριος αστυνομικός που είχε συναντήσει ο Γελμ. Εκτός αυτού, ήταν μπασίστας της τζαζ και μάλιστα από αυτούς που ανήκαν στην ελίτ των μουσικών. Αυτός ο σφιχτοδεμένος μικρόσωμος αστυνομικός, λοιπόν, κινήθηκε αθόρυβα προς το δικό του γραφείο, πήρε τη θήκη του πιστολιού από την καρέκλα, τη φόρεσε, έλεγξε το υπηρεσιακό του όπλο και φόρεσε από πάνω το ελαφρό λινό σακάκι. «Κάτι γίνεται» είπε κοφτά. «Μεγάλη κίνηση στους διαδρό- μους». O Γελμ άρχισε, κάπως ράθυμα, να αντιγράφει τις προηγού- μενες κινήσεις του Τσάβες. «Τι εννοείς “μεγάλη κίνηση”;»