Μίσος και αίμα

A R N E D A H L 14 εαυτό. Η Σίλα επέστρεψε, η οικογενειακή ζωή ανακάλυψε εκ νέου τον κανονικό της ρυθμό, η Oμάδα Άλφα, όπως κι ο Γελμ, ανακηρύχθηκαν ήρωες, η ομάδα έγινε μόνιμη δύναμη, ο ίδιος πήρε προαγωγή και άρχισε να δουλεύει κανονικό ωράριο, κάνα δυο συνάδελφοι έγιναν στενοί του φίλοι, η συνάδελφος βρήκε άλλον άντρα, επικράτησε ηρεμία και όλα ήταν μέλι γάλα. Το ερώτημα ήταν αν τώρα τελικά δεν είχε ήδη μπουχτίσει από την ηρεμία, από το μέλι και το γάλα. Διότι ξαφνικά μια μέρα, σχεδόν μετά μισό χρόνο που χρειάστηκαν για να ολοκλη- ρώσουν την υπόθεση και να παραπέμψουν τον δολοφόνο στη δικαιοσύνη, είδε –σαν σε απότομο ζουμ– τις ράγες της συνή- θειας να μετατρέπονται σ’ ένα μικρό παιδικό τρενάκι, και αυτό που θεωρούσε ελεύθερους ορίζοντες και ανοιχτούς αιθέρες να μην είναι τίποτε άλλο πέρα από ένα δωμάτιο παιχνιδιών με τσιμεντένιο πάτωμα, με τοίχους και ταβάνι. Το μεγάλο και γορ- γό ταξίδι της αμαξοστοιχίας δεν ήταν άλλο από έναν ατέρμονα κύκλο μέσα στα στενότατα όρια του δωματίου. Καθώς είχαν αρχίσει οι επικρίσεις για την ανάγκη ύπαρξης της Oμάδας Άλφα, έπεσαν στο τραπέζι και κάποιες αμφισβη- τήσεις. Υπήρχε η αίσθηση ότι η επιστροφή στις παλιές σιδηρο- τροχιές ήταν απλώς σκηνοθετημένη. Σαν να ήταν όλα ένα σκη- νικό, σαν να μην υπήρχε έδαφος να μπουν οι ράγες, σαν να περίμεναν την πρώτη πνοή του ανέμου να τις ξηλώσει. O Γελμ κοιτούσε τον εαυτό του στον καθρέφτη. Γύρω στα σαράντα, στάνταρ σκουρόξανθο σουηδικό χρώμα μαλλιών με μέτωπο που επεκτεινόταν γοργά. Μια διόλου εντυπωσιακή εμ- φάνιση, με άλλα λόγια. Εκτός από το εξάνθημα, βεβαίως, από το οποίο μόλις τώρα τραβούσε μια μικρή πέτσα και το περνού- σε με μια δερματική αλοιφή. Μετά επέστρεψε στο παράθυρο. Το πρωινό ήταν ακόμη ασάλευτο. Το μικρό κίτρινο φύλλο κει- τόταν εντελώς ακίνητο στο ίδιο ακριβώς σημείο όπου είχε πέσει.