Μίσος και αίμα

[ 7 ] ΈΝΑ B ουβός πόνος, σκέφτηκε. Τώρα ξέρω τι σημαίνει αυτό. Ένα μάθημα ζωής, σκέφτηκε – και το μακάβριο γέλιο του ήταν εντελώς βουβό. Ένα μάθημα θανάτου, σκέφτηκε – και αντί για γέλιο βγήκε άλλη μια βουβή κραυγή. Με το ξέσπασμα του επόμενουπόνουαντιλήφθηκε, με κρυστάλ- λινη διαύγεια, πως είχε γελάσει για τελευταία φορά. Oπόνος παγιώθηκε. Με αυτό το οποίο ακόμη διέκρινεως μείγμα ικανοποίησης και τρόμου, ένιωσε ότι η ένταση είχε φτάσει στο απο- κορύφωμά της, και κατάλαβε τι θα ακολουθούσε. O κατήφορος. Η καμπύλη του πόνου δεν ανέβαινε άλλο, είχε αρχίσει να εξομα- λύνεται, και πέρααπόαυτόνδιέκρινετηναπότομηκατηφοριάηοποία, με την ακατανίκητη κλίση της, κατέληγε στο απόλυτο τίποτα. Ή –αν πάσχιζε πολύκαι κατάφερνε νααποδιώξει αυτή τησκέψη–στονΘεό. Oι πόροι του σώματός του έχασκαν, μικρά ορθάνοιχτα στόματα που ξερνούσαν ουρλιάζοντας το τεράστιο Γ ιατi , το οποίο ο ίδιος δεν μπορούσε να εκφέρει επ’ ουδενί τρόπω. Oι εικόνες άρχισαν να βγαίνουν στο φως · ήξερε ότι θα έβγαιναν. Είχαν ήδη εμφανιστεί καθώς ο πόνος έφτανε σε επίπεδα που ξεπερ- νούσαν ακόμα και την πιο ακραία φαντασία του. Έμεινε έκπληκτος από τις δυνατότητες που έκρυβε μέσα του όλα αυτά τα χρόνια. Με άλλα λόγια, υπήρχαν εκεί. Oάνθρωπος κουβαλάει απίστευτες δυνατότητες ενέργειας μέσα του.