Misfit

M I S F I T 9 έλεγαν τους όρκους τους ο ένας στον άλλο σε μια κατά τα άλλα αδειανή εκκλησία. Ακόμη προσπαθώ να ψυχολογήσω αυτό το ξανθό όμορφο αγόρι στου οποίου την τσέπη δια- γράφεται το περίγραμμα ενός μεταλλικού φλασκιού. Τον λένε Φένελι Μπίσοπ, εντελώς χάλια όνομα, αν και κανονικά δεν θα ’πρεπε να μιλάω, γιατί και το δικό μου δεν πάει πίσω. Όπως κι εγώ, επαναστατεί κατά του ονό- ματός του και μου είπε να τον λέω Φεν. Υποψιάζομαι ότι είναι αθλητής, ή έστω καλός στα αθλήματα, αφού έχει αυτό το ψηλό, γεροδεμένο σκαρί που δεν μοιάζει φτιαγ- μένο σε γυμναστήριο. Αν και μάλλον θα μπορούσε να έχει έναν πανάκριβο προσωπικό γυμναστή σε μόνιμη βάση, έναν μπρατσωμένο τύπο που να πηγαίνει στην τεράστια βιλάρα του και να πληρώνεται διακόσια χιλιάρικα τον χρό- νο για να κρατάει το γαλανομάτικο πλουσιόπαιδο σε άψο- γη φόρμα. Είναι ματσωμένοι, ο Φεν και ο πατέρας του. Τρέχουν τα λεφτά απ’ τα μπατζάκια τους. Φαίνεται από τον τρόπο που τεντώνει το μικρό του δαχτυλάκι και γέρνει πίσω στην καρέκλα του, με τα πόδια ανοιγμένα, λες κι είμαστε όλοι εδώ για να τον υπηρετούμε και να τον δια- σκεδάζουμε με τα παράξενα χωριάτικα ταλέντα μας. «Όταν γράψω τα απομνημονεύματά μου» δηλώνει λύ- νοντας το παπιγιόν στον λαιμό του «θα μνημονεύσω τη σημερινή μέρα ως τη μέρα που έμαθα τι είναι το αντίθετο του πορνό». Κρυφογελώ. Το παραδέχομαι, ο τύπος έχει πλάκα. Ο Φεν δεν χρειάζεται καν να σηκώσει το άδειο ποτήρι του για να του το γεμίσει ξανά ένας από τους έξι ντυμένους